Badanie jednostki niekomercyjnej
Badanie sprawozdania finansowego jednostki o charakterze niekomercyjnym (takiej jak jednostka rzą- dowa lub organizacja dobroczynna), oceniające, czy działa ona zgodnie ze swoim powo- łaniem. W braku pozycji zysku jako miary wyników, do oceny działalności stosuje się w takich przypadkach inne kryteria. Należy do nich przede wszystkim efektywność (czy jednostka realizuje założone cele?) oraz wydajność (czy wykorzystuje dostępne zasoby w sposób gospodarny?). Zazwyczaj najtrudniej jest ocenić efektywność, ponieważ składają się na nią elementy niewymierne (jak np. jakość usług). Badanie sprawozdań finansowych jednostek niekomercyjnych czasem określa się również jako „badanie wydajno- ści” lub „badanie zarządzania”.
Badanie obszarów ryzyka
Stosowane zarówno w rewizji wewnętrznej, jak i zewnętrznej podejście skupiające szczególną uwagę na obszarach, w których jednostka narażona jest na potencjalne ryzyko księgowe (jak ryzyko oszustwa, błędów, mylnej oceny lub upiększania wyników). Rodzaje potencjalnego ryzyka są typowe dla pewnych konkretnych obszarów:
- ryzyko finansowe – związane z zadłużeniem i potencjalnymi przypadkami oszustwa;
- sprawy pracownicze – związane z utrzymaniem pracowników w firmie, rekrutacją, czy listą płac;
- IT – związane z bezpieczeństwem danych i ewentualną utratą danych;
- ryzyko wystąpienia określonych zdarzeń – związane np. z utratą reputacji, zagrożeniami ze strony konkurencji lub poważną katastrofą.
Badanie obszarów ryzyka jest niczym więcej, jak praktycznym zastosowaniem reguły racjonalnego wykorzystania ograniczonych zasobów przez ustalenie priorytetów. Jednak w samym takim badaniu tkwi już pewne ryzyko – polega ono na błędnym ustaleniu obszarów ryzyka i skupieniu się na niewłaściwym polu. Z tego względu gruntowny audyt dokonuje całościowego przeglądu, a badanie obszarów ryzyka wskazuje, gdzie skupić dodatkową uwagę.
