Benjamin Graham (1894–1976) – analityk z Wall Street, który wsławił się opracowaniem i rozpowszechnieniem koncepcji inwestowania w oparciu o tzw. „wartość wewnętrzną”. Koncepcja ta polega na systematycznym wykorzystywaniu matematycznej racjonalności analizy finansowej do ustalenia wewnętrznej wartości akcji, a następnie podjęciu decyzji o kupnie lub sprzedaży – w zależności od tego, jak ustalona wartość ma się do cen giełdowych. Graham był pionierem.
Przed utworzeniem SEC, amerykańskiej Komisji Papierów Wartościowych i Giełd w roku 1934, obrót z wykorzystaniem informacji niejawnych był jeszcze legalny. Inwestorzy polegali więc zazwyczaj na „poufnych wskazówkach”, uprzywilejowanym dostępie do informacji i różnego rodzaju pogłoskach. Zrozumienie giełdy przypominało czarną magię. Ci, którzy nie mieli dobrych kontaktów, szli za przykładem lepiej poinformowanych – co sprzyjało kształtowaniu się psychologii tłumu. Graham traktował inwestowanie raczej w kategoriach nauki, niż sztuki.
Graham stał się szczególnie biegły w wyszukiwaniu realnych wartości ukrytych pod maską niewłaściwie prowadzonej rachunkowości. Innym jego pomysłem, który zapoczątkował dyskusję było analizowanie całej spółki przy kupowaniu akcji. Jego publikacje („Analiza papierów wartościowych” i „Inteligentny inwestor”) uważane są za klasykę gatunku – zwłaszcza dlatego, że teorie Grahama popierane były przez Warrena Buffetta, jednego z najbardziej efektywnych amerykańskich inwestorów w latach 90. Patrz również hipoteza rynku efektywnego.
