Należności, zobowiązania wekslowe
Kategoria bilansowa obejmująca zadłużenie udokumentowane przy pomocy weksli własnych. Generalnie przedsiębiorstwa rozliczają zobowiązania wekslowe w ten sam sposób, co należności na rachunek otwarty. Tym niemniej, weksle są nieco inne i wymagają odrębnego potraktowania. W krajach, w których rachunek otwarty jest normą, używanie weksli wykracza poza standardowe praktyki rynkowe. (Należy jednak zauważyć, że zarówno kredyty bankowe, jak i zadłużenie długoterminowe [takie jak papiery dłużne lub obligacje], są zwykle udokumentowane między innymi przy pomocy weksli własnych.) Przykładem należności wekslowej może być należność o przedłużonym terminie zapłaty, albo pożyczka udzielona pracownikowi. W zależności od spodziewanego terminu spłaty, weksle powinno się klasyfikować w bilansie jako długoterminowe lub krótkoterminowe, przy czym dotyczące ich szczegóły powinny być podane w informacji dodatkowej. Dlaczego przedsiębiorstwa miałyby prosić o weksel własny jako dowód zadłużenia? Po pierwsze, zadłużenie potwierdzone na piśmie znacznie trudniej jest kwestionować w sądzie. Weksel może być sygnałem, że sprzedaż na otwarty rachunek budzi w danym przypadku obawy, lub że dokonane zostały uzgodnienia w związku z przeterminowanym zadłużeniem. Po drugie, jeżeli weksel jest zbywalny (tzn. można go sprzedać osobie trzeciej) zapewnia on większą płynność. W rachunkowości pewne interesujące kwestie pojawiają się w przypadku dyskonta weksli (zob. weksle, rozliczanie). Podobnie jak w przypadku innych należności, jeżeli ściągalność należności wekslowej budzi istotne wątpliwości, należy utworzyć odpowiednią rezerwę.
