W języku chińskim słowo “yuan” oznacza po prostu “pieniądze”, na przykład 美元 (měiyuán) to dolary amerykańskie (USD), których nazwa pochodzi od 美國 (Měiguó) (USA). 美元 (měiyuán) to po prostu “amerykański pieniądz”. „
Renminbi (chiń. upr.: 人民币; chiń. trad.: 人民幣; pinyin: rénmínbì; dosł. „waluta ludowa”), Juan (chiń. upr.: 元; chiń. trad.: 圓 lub 圆; pinyin: yuán) － waluta Chińskiej Republiki Ludowej. Kod ISO 4217 to CNY (skrót od ang. Chinese yuan), inny skrót to RMB.
| Kod ISO 4217 | CNY |
| Państwo | Chińska Republika Ludowa |
| Poziom inflacji | 2,6% w 2012 |
| Podział | 1 juan = 10 jiao = 100 fenów |
| Symbol | ¥ – juan 角 – jiao 分 – fen |
| Monety | 1, 2, 5 fenów 1, 5 jiao 1 juan |
| Banknoty | 1, 2, 5 jiao 1, 5, 10, 20, 50, 100 juanów |
| Bank centralny | Ludowy Bank Chin |
Historia waluty Chin
Chiny – państwo w Azji Wschodniej, imperium do 1912 r., Później republika. W 1949 roku Republika Ludowa została ogłoszona na kontynencie. Wraz ze wzrostem chińskiego rządu centralnego (około 110) kształt systemu monetarnego stał się podstawowym problemem. Hanowie kultywowali formę bezpłatnego bicia, a książęta lenni „zalewali” Chiny własnymi monetami. Doszło do sytuacji, w której „prawie wszyscy w imperium zajmowali się wybijaniem monet”.
Fałszerzom, których liczba znacznie wzrosła, grożono surowymi karami. Mimo to, w 112 na 250 książąt, 106 zajmowało się podrabianiem, co ostatecznie doprowadziło do ich degradacji. W 113 r. Wydano edykt, unieważniający wszystkie monety z warsztatów innych niż cesarskie.
Pierwsze emisje cesarskie z 1260 r. Pokryte były jedwabiem, a kolejne srebrne. Banknoty zostały wykonane z papieru uzyskanego z włókien drzewa morwy. Marko Polo, wenecki pisarz i podróżnik, napisał, że Wielki Chan „zaleca […] usunięcie delikatnej miazgi między korą a drewnem, nasyconej klejem, zmiażdżonej i zrolowanej aż do arkuszy podobnych do papieru, ale całkiem czarnych. A te arkusze są cięte w różny sposób na większe i mniejsze […]. Najmniejsze pieniądze są warte pół denara […]. A wszystkie te papierowe pieniądze są zapieczętowane pieczęcią Wielkiego Khana […] na każdym z nich kilku urzędników wyznaczonych do tego znaku ich nazwisko … “.
Cesarski urząd skarbowy Wielkiej Dynastii Ming, rządzący w latach 1368–1644, emitował papierowe pieniądze o tej samej wartości co miedź. Banknoty zawierają tekst: „Ważne pieniądze z dynastii Ming przeznaczone do obiegu obowiązują w całym imperium”. wszystkie aktywa przestępcze ”.
Pieniądz papierowy po wielu eksperymentach pod koniec XIV wieku tracił popularność w Chinach. Dopiero w 1852 roku wydarzenia związane z rewolucją Taiping zmusiły państwo do ponownego wydania banknotów. Najbardziej znanym bankiem do 1911 r. Był „Bank rządowy Ta Ching”, z którego później wyłonił się „Bank Chin”. Centralny Bank Chin zajmował pozycję dominującą do 1948 r. W tym czasie tak zwane złote i srebrne banknoty.
Banknoty władz komunistycznych istniały już w latach 30. XX wieku. Zostały one wydane przez Narodowy Bank Chińskiej Republiki Radzieckiej, Bank Robotników i Chłopów z Rządu Radzieckiego w prowincji Szechan i Shensi. W czasie II wojny światowej oraz w okresie powojennym zyskiwały na znaczeniu banknoty regionalnych banków komunistycznych.
