Ruch cen ustanawia kolejne szczyty i dołki, zaś kierunek, w jakim one się układają, decyduje o charakterze trendu. Punkty te mają w analizie technicznej swoje nazwy, mianowicie wsparcie i opór.
Punkty odbicia zniżek nazywane są wsparciem. Termin ten określa poziom lub obszar, na którym zainteresowanie ze strony kupujących jest dostatecznie silne, aby przezwyciężyć presję ze strony sprzedających. W rezultacie spadek zostaje powstrzymany, a ceny ponownie idą w górę. Zazwyczaj poziom ten znany jest wcześniej, bowiem wyznacza go dno poprzedniej zniżki.
Linia oporu jest przeciwieństwem linii wsparcia i stanowi pewien poziom cen, na którym presja ze strony sprzedających jest silniejsza od popytu, w rezultacie czego ceny cofają się. Zazwyczaj linia ta wyznaczana jest przez poprzedni szczyt.
Odbicie cen od poziomów oporu podczas trendu wzrostowego oznacza przerwę w zwyżkach, po której poziomy te są na ogół przekraczane. W trendzie spadkowym poziomy wsparcia nie mogą zatrzymać zniżek na dobre, ale są w stanie je na pewien czas zahamować.
Uchwycenie znaczenia koncepcji wsparcia i oporu jest niezbędne dla pełnego zrozumienia pojęcia trendu. Aby trend wzrostowy był kontynuowany, każda kolejna zniżka (poziom wsparcia) musi znajdować punkt odbicia wyżej niż poprzednia. Każda zwyżka (poziom oporu) musi sięgać wyżej niż poprzedni szczyt. Jeśli korygujący spadek w trendzie wzrostowym przebywa całą drogę do dna poprzedniej zniżki, może to stanowić wczesne ostrzeżenie, iż trend wzrostowy zakończył się lub przynajmniej zmienił charakter na horyzontalny. Jeśli poziom wsparcia zostaje przełamany, prawdopodobne staje się odwrócenie trendu na spadkowy.
Za każdym razem, kiedy testowany jest poziom poprzedniego szczytu (poziom oporu), trend wzrostowy znajduje się w szczególnie krytycznej fazie. Jeśli ceny nie przewyższają poprzedniego szczytu w trendzie wzrostowym lub nie przełamują poziomu poprzedniej zniżki w trendzie spadkowym, jest to zwykle pierwsze ostrzeżenie, że dotychczasowy trend ulega zmianie.
Testowanie poziomów wsparcia i oporu tworzy na wykresach określone kształty zapowiadające bądź odwrócenie trendu, bądź jedynie przerwę, po której trend ów jest kontynuowany. Podstawowymi elementami, na których opierają się formacje cenowe, są poziomy wsparcia i oporu.
Poziom „wsparcia” określamy jako poziom dna poprzedniej zniżki, a poziom „oporu” jako poziom poprzedniego szczytu. Czasami bywa jednak inaczej Mam tu na myśli jeden z bardziej interesujących i mniej znanych aspektów pojęć wsparcia i oporu, to znaczy wymienność ról między tymi poziomami. Kiedy poziomy wsparcia lub oporu zostają wyraźnie przełamane, zaczynają odgrywać rolę przeciwstawną względem dotychczasowej. Inaczej mówiąc, poziom oporu staje się wówczas poziomem wsparcia, a poziom wsparcia poziomem oporu. Aby lepiej zrozumieć to zjawisko, warto chyba zwrócić uwagę na czynniki natury psychologicznej kryjące się za powstawaniem poziomów wsparcia i oporu.
Im więcej transakcji dokonywanych jest w danym obszarze wsparcia, tym bardziej staje się on istotny, ponieważ więcej uczestników rynku „zainwestowało„ w niego. Znaczenie danego obszaru wsparcia lub oporu określają trzy czynniki: czas, w jakim obszar ten się kształtował, wielkość wolumenu oraz odcinek czasu, jaki upłynął od powstania tego obszaru.
Im dłużej ceny utrzymują się w danym obszarze wsparcia lub oporu, tym bardziej istotny staje się ten obszar. Jeśli na przykład przed wybiciem w górę ceny utrzymywały się w trendzie bocznym przez trzy tygodnie, to powstały w ten sposób obszar wsparcia jest bardziej istotny niż wówczas, gdyby poprzedzająca wzrosty stabilizacja cen trwała tylko trzy dni.
Znaczenie obszaru oporu lub wsparcia można oceniać przez wielkość wolumenu. Jeśli dany obszar wsparcia kształtował się przy bardzo dużym wolumenie, to obszar ten odgrywa ważniejszą rolę niż ten, w którym niewiele akcji zmieniło właścicieli.
Waga obszaru wsparcia lub oporu zależy również od tego, jak dawno dokonywano w nim transakcji. Ponieważ mamy do czynienia z reakcjami uczestników rynku wobec ruchów cen i pozycji, jakie już zajęli lub jakich nie zdołali zająć, należy zakładać, że znaczenie danego obszaru wsparcia lub oporu jest tym większe, im mniej czasu upłynęło od jego powstania.
Dystans, jaki ceny przebyły od poziomu wsparcia lub oporu, zwiększa znaczenie takiego obszaru. Jest tak zwłaszcza wówczas, gdy poziomy te zostają przełamane i zamieniają się rolami.
Ocena znaczenia przełamania jest kwestią w dużej mierze subiektywną. Niektórzy analitycy posługują się w takim przypadku kryterium 10-procentowego przełamania, zwłaszcza w odniesieniu do głównych linii oporu lub wsparcia. Dla krótkoterminowych obszarów wsparcia lub oporu należałoby zapewne przyjąć znacznie mniejszą wartość, na przykład 3-5 procent.
Należy jednak pamiętać, że obszary wsparcia i oporu zamieniają się rolami tylko wówczas, gdy ceny oddalą się na tyle, by przekonać uczestników rynku, że popełnili błąd, a im bardziej się oddalają, tym silniejsze staje się to przekonanie.
Wsparcie definiowane jest jako poziom cenowy, na którym aktywność strony popytowej jest na tyle znacząca, by zahamować dalsze spadki ceny danego instrumentu finansowego.
Poziomy wsparcia mogą przybrać jedną z następujących postaci:
- poprzednie znaczące dołki;
- pokonane wcześniej poziomu oporu;
- wsparcie wynikające z formacji cenowej
- wsparcie techniczne i wiele innych.Należy pamiętać, że kolejne poziomy wsparcia mogą zostać pokonane przez stronę podażową i w efekcie stać się poziomami oporu.
Opór definiowany jest jako poziom cenowy, na którym aktywność strony podażowej jest na tyle znacząca, by zahamować dalsze wzrosty ceny danego instrumentu finansowego.
Poziomy oporu mogą przybrać jedną z następujących postaci:
- poprzednie znaczące szczyty;
- pokonane wcześniej poziomy wsparcia;
- opór wynikający z formacji cenowej
- opór projekcji cenowych
- opór techniczny i wiele innych.
