Wyrażenie „Strach, niepewność i wątpliwości” (FUD) opisuje czynność rozpowszechniania podejrzanych lub fałszywych informacji o projekcie biznesowym, startupowym lub kryptowalutowym. Termin ten jest również używany do opisania zestawu negatywnych nastrojów, które rozprzestrzeniają się wokół inwestorów i inwestorów, gdy pojawiają się złe wieści lub gdy rynek wykazuje silny trend spadkowy.
Tradycyjne znaczenie FUD dotyczy złośliwej strategii marketingowej, która polega na rozpowszechnianiu negatywnych informacji o konkurentach konkretnej firmy, a ostatecznym celem jest podważenie ich wiarygodności. Chodzi o to, aby zaprosić niekorzystne opinie i spekulacje na temat produktów lub usług konkurujących firm, aby klienci stracili do nich zaufanie.
Chociaż FUD jest uważany za nieetyczną praktykę, dość często występuje w przestrzeni biznesowej. Wiele uznanych firm próbuje rozpowszechniać FUD na temat swoich konkurentów jako sposób na utrzymanie klientów lub zwiększenie udziału w rynku. Na przykład duża firma może zniechęcać klientów do wybierania produktów innych niż jej własny, rozpowszechniając wątpliwe dane dotyczące alternatyw dostępnych na rynku.
Innymi słowy, FUD to strategia, która nie uwzględnia prawdziwej wartości produktów lub usług. Polega na rozprzestrzenianiu negatywnego sentymentu niezależnie od zalet technicznych, użyteczności lub jakości. Zasadniczo atakuje emocje klientów – głównie strach.
Wyrażenie „Strach, niepewność i wątpliwości” pochodzi z lat 20. XX wieku, ale jego krótka wersja „FUD” zaczęła być szeroko stosowana około 1975 r. Dobrze znany przykład FUD miał miejsce, gdy Gene Amdahl opuścił IBM, aby założyć własną firmę, prowadząc go do zostania celem FUD. Amdahl jest uważany za pierwszą osobę, która opisuje strategie FUD w branży komputerowej.
