W świecie finansów dźwignia stanowi potężne narzędzie pozwalające na maksymalizację zysków. W swojej istocie jest to strategia polegająca na pożyczaniu pieniędzy na zwiększenie zwrotu z inwestycji. Pożyczone pieniądze zapewnia broker obsługujący konto transakcyjne.
Inwestorzy lewarują swoje inwestycje, wykorzystując różne instrumenty finansowe, w tym kontrakty terminowe, opcje i depozyty zabezpieczające. Rynek forex oferuje jedną z najwyższych dźwigni dostępnych na rynkach finansowych, pozwalając na czerpanie zysku z wahań kursów walutowych.
Dźwignia wyrażona jest zazwyczaj stosunkiem wkładu własnego do kapitału pożyczonego. Typowa dźwignia wynosi zazwyczaj 50:1, 100:1 lub 200:1. Im wyższy stosunek, tym większa dźwignia.
Dźwignia w wysokości 100:1 oznacza, że inwestor może dysponować 100 dolarami pożyczonego kapitału na każdy dolar z własnej kieszeni. Z taką dźwignią może otworzyć zlecenie na 100 tysięcy dolarów, z depozytem własnym w wysokości zaledwie 1000 dolarów. Depozyt ten to tzw. “margin”, czyli depozyt zabezpieczający. Wykorzystanie pożyczonych pieniędzy do zakupu akcji jest natomiast nazywane “kupnem na depozyt” (buying on margin).
Jak można się domyślić, dźwignia stanowi bardzo atrakcyjną strategię, ponieważ pozwala na pomnożenie zysku z wykorzystaniem niewielkiej ilości własnych pieniędzy. Chociaż dźwignia na poziomie 50:1 czy 100:1 może wydawać się bardzo niebezpieczna, na rynku forex ryzyko to jest znacznie mniejsze, ponieważ ceny walut w ciągu dnia wahają się mniej niż o 1%. Traderzy kupują i sprzedają waluty zazwyczaj w ciągu jednego dnia, dzięki czemu nie są raczej narażeni na duże wahania.
Ale to wcale nie oznacza, że dźwignia nie niesie ze sobą ryzyka. Wręcz przeciwnie, wielu uczestników rynku doświadczyło tego na własnej skórze. Jest to w końcu swego rodzaju miecz obosieczny, który potrafi zarówno zmaksymalizować zysk, jak i spotęgować straty. Jeśli lewarowana pozycja idzie w złym kierunku, ryzykuje się znacznie większą kwotę niż gdyby się korzystało tylko i wyłącznie z własnych pieniędzy.
Aby uniknąć tak dużej straty przy dźwigni, traderzy najczęściej stosują bardzo zdyscyplinowany styl handlowy. Obejmuje to wykorzystanie zleceń oczekujących i tzw. “stopów”, które ograniczają ryzyko związane z daną pozycją. Jest to szczególnie ważne w sytuacji, gdy nie ma możliwości monitorowania pozycji na bieżąco przez dłuższy czas lub jeśli rynek jest niestabilny.
Niedoświadczony trader powinien ostrożnie wybierać dźwignię i decydować się na te stosunkowo niskie. Niektórzy brokerzy oferują bardzo wysokie dźwignie, ale to nie znaczy, że natychmiast należy się na nie decydować. W najlepszym przypadku dźwignia powinna być jedynie uzupełnieniem dobrej strategii handlowej, opartej nie tylko na generowaniu zysku. I co najważniejsze – jeśli decydujesz się na dźwignię, musisz pamiętać o zasadach zarządzania ryzykiem i właściwej psychologii handlowej.
