Korzystanie z prognozy kursów walut może pomóc brokerom i firmom podejmować świadome decyzje, aby zminimalizować ryzyko i zmaksymalizować zwroty. Istnieje wiele metod prognozowania kursów walut. Tutaj przyjrzymy się kilku najpopularniejszym metodom.
Parytet siły nabywczej
Parytet siły nabywczej (PPP) jest chyba najbardziej popularna metoda, ze względu na jego indoktrynacji w większości podręczników ekonomicznych. Podejście PPP do prognozowania opiera się na teoretycznym prawie jednej ceny , który stanowi, że identyczne towary w różnych krajach powinny mieć identyczne ceny.
Na przykład prawo to twierdzi, że ołówek w Kanadzie powinien mieć tę samą cenę, co ołówek w USA po uwzględnieniu kursu walutowego i bez kosztów transakcji i wysyłki. Innymi słowy, nie powinno być możliwości arbitrażu, aby ktoś kupował tanie ołówki w jednym kraju i sprzedawał je w innym dla zysku.
Podejście PPP przewiduje, że kurs wymiany ulegnie zmianie, aby zrównoważyć zmiany cen spowodowane inflacją w oparciu o tę podstawową zasadę. Korzystając z powyższego przykładu, załóżmy, że ceny ołówków w Stanach Zjednoczonych wzrosną o 4% w ciągu następnego roku, podczas gdy ceny w Kanadzie wzrosną tylko o 2%. Różnica inflacji między dwoma krajami wynosi:
4 %-2 %=2 %
Oznacza to, że ceny ołówków w USA powinny rosnąć szybciej niż ceny w Kanadzie. W tej sytuacji parytet siły nabywczej przewidywałby, że dolar amerykański musiałby stracić na wartości o około 2%, aby utrzymać ceny ołówków między obydwoma krajami na względnie równym poziomie. Tak więc, jeśli obecny kurs wymiany wynosiłby 90 centów amerykańskich za jednego dolara kanadyjskiego, wówczas PPP prognozowałoby kurs wymiany:
(1+0.02)×(0.90$ USD za 1$ CAD)=0.92$ USD za 1$ CAD
Oznacza to, że kupno 1 dolara kanadyjskiego CAD kosztowałoby 91,8 centów USD.
Jedną z najbardziej znanych aplikacji metody PPP jest indeks Big Mac , opracowany i opublikowany przez The Economist . Ten lekki indeks próbuje zmierzyć, czy waluta jest niedowartościowana, czy przeszacowana na podstawie ceny Big Maców w różnych krajach. Ponieważ Big Mac są niemal uniwersalne we wszystkich krajach, w których są sprzedawane, porównanie ich cen stanowi podstawę dla indeksu.
Względna siła ekonomiczna
Jak sama nazwa wskazuje, podejście względnej siły gospodarczej analizuje siłę wzrostu gospodarczego w różnych krajach w celu prognozowania kierunku kursów walutowych. Uzasadnienie takiego podejścia opiera się na założeniu, że silne otoczenie gospodarcze i potencjalnie wysoki wzrost z większym prawdopodobieństwem przyciągną inwestycje inwestorów zagranicznych. Aby zakupić inwestycje w wybranym kraju, inwestor musiałby kupić walutę tego kraju – tworząc zwiększony popyt, który powinien spowodować wzrost wartości waluty.
To podejście nie uwzględnia jedynie względnej siły gospodarczej między krajami. Przyjmuje bardziej ogólny obraz i analizuje wszystkie przepływy inwestycyjne. Na przykład innym czynnikiem, który może przyciągnąć inwestorów do określonego kraju, są stopy procentowe . Wysokie stopy procentowe przyciągną inwestorów szukających najwyższych zysków z inwestycji, co spowoduje wzrost popytu na walutę, co ponownie spowoduje aprecjację waluty.
I odwrotnie, niskie stopy procentowe mogą czasami skłaniać inwestorów do unikania inwestowania w danym kraju lub nawet pożyczania waluty tego kraju przy niskich stopach procentowych w celu finansowania innych inwestycji. Wielu inwestorów uczyniło to z jenem japońskim, kiedy stopy procentowe w Japonii były ekstremalnie niskie. Ta strategia jest powszechnie znana jako carry-trade .
Metoda względnej siły ekonomicznej nie przewiduje, jaki powinien być kurs walutowy, w przeciwieństwie do metody PPP. Takie podejście daje raczej inwestorowi ogólne pojęcie o tym, czy waluta ma się umocnić, czy umocnić, i ogólnie odczuwa siłę ruchu. Takie podejście jest zwykle stosowane w połączeniu z innymi metodami prognozowania w celu uzyskania pełniejszego wyniku.
Modele ekonometryczne prognozowania kursów walut
Inna popularna metoda stosowana do prognozowania kursów walutowych polega na gromadzeniu czynników, które Twoim zdaniem wpływają na zmiany kursów walut, oraz tworzeniu modelu, który wiąże te czynniki z kursem wymiany walut. Czynniki stosowane w modelach ekonometrycznych są zazwyczaj oparte na teorii ekonomicznej, ale dowolną zmienną można dodać, jeśli uważa się, że ma ona znaczący wpływ na kurs walutowy.
Jako przykład załóżmy, że zadaniem prognosty dla kanadyjskiej firmy było prognozowanie kursu wymiany USD / CAD na następny rok. Uważają, że model ekonometryczny byłby dobrą metodą do zastosowania i zbadali czynniki, które ich zdaniem wpływają na kurs walutowy. Na podstawie swoich badań i analiz wyciągnęli wnioski, na które wpływają najbardziej: różnica stóp procentowych między USA a Kanadą (INT), różnica między stopami wzrostu PKB (PKB) oraz różnice między stopami wzrostu dochodów (IGR) między nimi kraje. Opracowany przez nich model ekonometryczny jest pokazany jako:
USD / CAD (1 rok)=z+a ( INT )+b ( PKB )+c ( IGR )
gdzie:
z = Stały podstawowy kurs wymiany,
a, b i c = Współczynniki reprezentujące względne wagi każdego czynnika
INT = Różnica w stopach procentowych pomiędzy USA i Kanadą
PKB = Różnica we wskaźnikach wzrostu PKB
IGR = Różnica w stopach wzrostu dochodów
Po stworzeniu modelu zmienne INT, GDP i IGR można podłączyć, aby wygenerować prognozę. Współczynniki a, b i c określą, w jakim stopniu pewien czynnik wpływa na kurs wymiany i kierunek efektu (niezależnie od tego, czy jest on dodatni czy ujemny). Ta metoda jest prawdopodobnie najbardziej złożonym i czasochłonnym podejściem, ale po zbudowaniu modelu można łatwo uzyskać nowe dane i podłączyć je w celu wygenerowania szybkich prognoz.
Prognozowanie kursów walutowych jest bardzo trudnym zadaniem iz tego powodu wiele firm i inwestorów po prostu zabezpiecza swoje ryzyko walutowe . Jednak ci, którzy widzą wartość w prognozowaniu kursów walutowych i chcą zrozumieć czynniki wpływające na ich ruchy, mogą wykorzystać te podejścia jako dobre miejsce do rozpoczęcia badań.
