Utrata wartości aktywów – Utrata wartości przez aktywa
Nagła utrata wartości bilansowej przez składnik aktywów trwałych. Jest to zdarzenie księgowe uznawane albo przez dokonanie od razu odpisu aktualizującego, albo przez utworzenie rezerwy na przyszłe straty, jeżeli przewiduje się konieczność dokonania odpisu w przyszłości, zgodnie z zasadą ostrożnej wyceny. W większości przedsiębiorstw, dopóki zapewniona jest kontynuacja działalności, nagłe zmniejszenie wartości majątku występuje rzadko. Rachunkowość oparta na koszcie historycznego nie kwestionuje wartości składnika aktywów trwałych porównując ją z ceną odsprzedaży lub wartością ekonomiczną. Aktywa takie przeznaczone są do stopniowego wykorzystywania, zamiast do natychmiastowej sprzedaży. Dopóki spełniają swoje przeznaczenie, wartość księgowa netto aktywów trwałych nie jest kwestionowana, a umorzenie zazwyczaj wystarczająco odzwierciedla ich stopniowe zużywanie się w miarę upływu czasu. Nawet wynikające z postępu technicznego zużycie moralne nie ma znaczenia, dopóki przedmiotowe środki wykorzystywane są w prowadzeniu działalności. Jest to uzasadnione faktem, że funkcją bilansu jest głównie odzwierciedlanie minionych zdarzeń księgowych, nie zaś precyzyjna wycena majątku (choć zakłada się, że przyjęta w bilansie wartość aktywów jest mniej więcej zbliżona do ich wartości ekonomicznej). Nagłe pojawienie się istotnych czynników zagrażających użyteczności majątku podważa to założenie. Przykładowo, niespodziewane pogorszenie sytuacji rynkowej może spowodować trwały przestój, zaniechanie działalności sprawiające, że aktywa stają się bezużyteczne, bądź problemy operacyjne (np. wycofanie samolotu z użytkowania ze względu na wymogi bezpieczeń- stwa). W przypadkach takich, wartość księgowa składnika aktywów powinna zostać zredukowana do jego szacunkowej przyszłej wartości użytkowej (przy zastosowaniu bardziej ostrożnej wyceny) do wartości odsprzedaży. Powyższe kryteria wyceny różnią się od kryteriów stosowanych w odniesieniu do aktywów obrotowych, przeznaczonych do sprzedaży lub do likwidacji. W ich przypadku przyjmuje się albo wartość rynkową, albo wartość sprzedaży netto, ponieważ (w odróżnieniu od aktywów trwałych) nie wiążą się z nimi żadne długofalowe cele. Wszelkie korekty do poziomu wartości rynkowej mogą zostać uznane za rodzaj szybkiego odpisu z tytułu utraty wartości przez aktywa bieżące.
