Finanse korporacyjne to sztuka i umiejętność prowadzenia w przedsiębiorstwie takiej gospodarki finansowej, która zmaksymalizowałaby korzyści dla udziałowców. Sztuka ta polega z kolei na rozwiązywaniu dwóch podstawowych kwestii:
- Co robić z pieniędzmi: decyzja podejmowana przy planowaniu inwestycji lub budżetu – w co i ile firma powinna zainwestować, czy projekt, inwestycja albo nowy rodzaj działalności przyniosą zyski? czy zagwarantują nie tylko zwrot zainwestowanych środków, w tym kosztów kapitału, ale też wynagrodzenie godne poniesionego ryzyka? jaki będzie zysk? jaki będzie koszt kapitału? jakie będzie ryzyko?
- Skąd wziąć pieniądze: decyzja dotycząca środków na inwestycje — z jakiego źródła można i powinno się uzyskać fundusze, czy będzie to kredyt bankowy, emisja długoterminowych obligacji, akcji itd.? kto udzieli nam kredytu? czy stać nas na jego obsługę? czy istnieje ryzyko niewywiązania się z podję- tego zobowiązania? czy warunki kredytu są korzystne? kto w nas zainwestuje? czy cena proponowana za nasze akcje jest uczciwa?
Termin „gospodarka finansowa przedsiębiorstwa” stosowany jest zazwyczaj w celu określenia tego aspektu gospodarki finansowej, który koncentruje się na wewnętrznych działaniach przedsiębiorstwa w porównaniu do inwestycji zewnętrznych i pożyczek z rynków kapitałowych. Patrz również zarządzanie finansami.
Pierwsza funkcja finansów korporacyjnych, czyli pozyskiwanie środków, odnosi się do generowania funduszy zarówno ze źródeł wewnętrznych, jak i zewnętrznych, przy jak najniższym koszcie dla korporacji. Dwie główne kategorie zasobów to kapitał własny (tj. kapitał własny właścicieli) oraz zobowiązania. Przykładem kapitału własnego są wpływy ze sprzedaży akcji, zyski z inwestycji oraz zyski zatrzymane. Zobowiązania obejmują kredyty bankowe lub inne długi, zobowiązania, gwarancje na produkty oraz inne rodzaje zobowiązań, z których jednostka czerpie wartość.
Alokacja zasobów, druga funkcja finansowania przedsiębiorstw, polega na inwestowaniu funduszy z zamiarem zwiększenia bogactwa akcjonariuszy w czasie. Dwie podstawowe kategorie inwestycji to aktywa obrotowe i środki trwałe. Aktywa obrotowe obejmują środki pieniężne, zapasy i należności. Przykładami środków trwałych są budynki, nieruchomości i maszyny. Ponadto, funkcja alokacji zasobów dotyczy wartości niematerialnych i prawnych, takich jak wartość firmy, patenty, pracownicy i marki.
Zadaniem menedżera lub menedżerów finansowych korporacji jest prowadzenie obu tych funkcji w sposób, który maksymalizuje bogactwo udziałowców lub cenę akcji. Menedżerowie finansowi muszą zrównoważyć interesy właścicieli lub udziałowców; wierzycieli, w tym banków i posiadaczy obligacji; oraz innych stron, takich jak pracownicy, dostawcy i klienci. Na przykład, korporacja może zdecydować się na zainwestowanie swoich zasobów w ryzykowne przedsięwzięcia, starając się zaoferować swoim udziałowcom możliwość osiągnięcia dużych zysków. Jednakże ryzykowne inwestycje mogą zmniejszyć postrzegane bezpieczeństwo obligacji firmy, obniżając w ten sposób ich wartość na rynku obligacji i zwiększając stopę procentową, którą firma musi zapłacić, aby pożyczyć pieniądze w przyszłości. I odwrotnie, jeśli korporacja inwestuje zbyt konserwatywnie, może nie zmaksymalizować wartości swojego kapitału własnego. Jeśli firma osiągnie lepsze wyniki niż inne firmy, jej kurs akcji teoretycznie wzrośnie, umożliwiając jej pozyskanie dodatkowych funduszy po niższych kosztach, między innymi dzięki korzyściom.
Praktyczne kwestie i czynniki, na które wpływają finanse przedsiębiorstwa, to wynagrodzenia pracowników, strategie marketingowe, kredyty dla klientów oraz zakup nowego sprzętu.
