Notowania złota od lat osiągają szczyty dzięki gwałtownej eskalacji napięć na Bliskim Wschodzie. Od wiosny 2013 roku złoto nie kosztowało 1570 USD za uncję. Jeśli przyjmiemy, że w latach 2013-2019 baza została utworzona, jej zakres modelowy wynosi ponad 300 USD za uncję, a górna granica wynosi od 1350 do 1400 USD za uncję. W tym świetle, długoterminowy cel dla kursu wynosi 1700 USD za uncję.
Alternatywnie, można odwołać się do teorii fal Elliota. Jeśli przyjmiemy, że struktura wzrostu jest budowana od lipca 2018 roku, to fala V jest obecnie budowana. W tej koncepcji musi to być przynajmniej I fala, która wynosi nieco ponad 185 USD. Taka równość zostanie osiągnięta o godzinie 1625.00. W tym zakresie znajdziemy skrajności z marca 2013 roku.
Aby nie biegać zbyt daleko na północ, należy pamiętać, że w krótkim okresie wsparcie wynosi około 1555 dolarów. Strefa szczytowa czwartego kwartału 2019 roku i dolna krawędź luki utworzonej na początku tygodnia zbiegają się z nią. Co istotne, luka ta została zamknięta, po czym nastąpiło uruchomienie zapotrzebowania. Jest to pozytywny znak dla nabywców. Dopóki notowania nie wrócą poniżej tych pułapów, scenariusz bazowy jest bezpośrednią kontynuacją trendu wzrostowego. Struktura wzrostu zostałaby wyraźnie zaburzona dopiero po spadku do 1450 USD. Jest to oczywiście bardzo długa droga do przebycia.
