Wydarzenie Black Swan w najprostszej formie to wydarzenie, które jest niespodzianką i ma znaczący efekt.
Historia teorii czarnego łabędzia – lub teorii zdarzeń czarnego łabędzia – sięga łacińskiego wyrażenia z II wieku przez rzymskiego poetę Juvenala, kiedy to scharakteryzowałby coś w stylu:
„Rara avis in terris nigroque simillima cygno”
To łacińskie wyrażenie tłumaczy się jako „rzadki ptak na ziemiach i bardzo podobny do czarnego łabędzia”. Pierwotnie, kiedy użyto tego wyrażenia, uważano, że czarne łabędzie nie istnieją.
Teorię Czarnego Łabędzia rozwinął dalej statystyki i handlowiec Nassim Nicholas Taleb. W 2007 r. Opublikował książkę zatytułowaną The Black Swan: The Impact of High Improbable, która wyjaśniła i sformalizowała teorię Black Swan.
Według Taleba wydarzenia Czarnego Łabędzia mają zazwyczaj trzy atrybuty:
- Czarny łabędź jest wartością odstającą. Wykracza poza zwykłe oczekiwania, w wyniku czego nic w przeszłości nie mogło tego przewidzieć.
- Zawsze ma ekstremalny lub znaczący wpływ.
- Zdarzenie Czarnego Łabędzia, mimo że jest odbiegające od normy i nieprzewidywalne, z pewnością będzie miało racjonalne wytłumaczenie wymyślone po jego pierwszym wystąpieniu, dzięki czemu tego rodzaju zdarzenie będzie można wyjaśnić i przewidzieć.
Przykładami poprzednich wydarzeń Czarnego Łabędzia, jak opisał Taleb, są: rozwój Internetu, komputer osobisty, rozpad Związku Radzieckiego i ataki z 11 września 2001 r.
