Bezrobocie, stan osoby zdolnej do pracy, aktywnie poszukującej pracy, ale niezdolnej do znalezienia pracy. Należy zauważyć, że aby zostać uznanym za bezrobotnego, osoba musi być aktywnym członkiem siły roboczej i poszukiwać pracy zarobkowej.
Niedostateczne zatrudnienie jest terminem używanym do określenia sytuacji osób, które są w stanie znaleźć zatrudnienie tylko na krótsze niż zwykle okresy – pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze godzin, pracowników sezonowych lub pracowników dziennych lub dorywczych. Termin ten może również opisywać sytuację pracowników, których wykształcenie lub szkolenie powoduje, że są oni zbytnio wykwalifikowani do wykonywania pracy.
Statystyki dotyczące bezrobocia są gromadzone i analizowane przez rządowe urzędy pracy w większości krajów i stały się uważane za główny wskaźnik zdrowia ekonomicznego. Tendencje w zakresie bezrobocia i różnice statystyczne między grupami ludności są badane pod kątem tego, co mogą ujawnić ogólne trendy gospodarcze i jako podstawa ewentualnych działań rządu. Pełne zatrudnienie było wyznaczonym celem wielu rządów od czasu II wojny światowej i opracowano wiele programów, aby go osiągnąć. Należy zauważyć, że pełne zatrudnienie niekoniecznie jest równoznaczne z zerową stopą bezrobocia, ponieważ w dowolnym momencie stopa bezrobocia obejmie pewną liczbę osób, które znajdują się między stanowiskami pracy i nie są bezrobotne w żadnym długoterminowym sensie.
