Wybory producentów dotyczące produkcji są ograniczone przez wiele aspektów, zarówno czysto ekonomicznych, jak i fizycznych (technologicznych). Podstawowym ograniczeniem fizycznym jest niedobór towarów i technologiczne ograniczenie proporcji czynników produkcji.
Jeśli chodzi o bariery ekonomiczne, producent znajduje się między ostateczną ceną produktu, który wytwarza, a kosztami jego działalności, na którą składają się ceny towarów oferowanych przez innych producentów i właścicieli czynników produkcji pierwotnej. Zakres, w jakim może wykorzystać to pole manewru, świadczy o jego skuteczności jako przedsiębiorcy.
Decyzje produkcyjne każdego producenta są ograniczone, po pierwsze, fizycznymi warunkami produkcji, a po drugie – warunkami ekonomicznymi, które wpływają na dwa aspekty: ceny dóbr produkcyjnych i cenę rynkową ich towarów. Z jednej strony są to dane dla każdego producenta, ale z drugiej strony, jako przedsiębiorca, może na nie wpływać w większym lub mniejszym stopniu.
Na początek omówmy kwestię fizycznych warunków produkcji. Produkcja każdego dobra wymaga połączenia dóbr produkcyjnych (czynników produkcji, towarów wyższego rzędu) w określonych proporcjach. Zgodnie z prawem malejących przychodów istnieją pewne optymalne konfiguracje czynników produkcji, dla których jest największy. Na przykład piekarz może użyć 100 g mąki, 10 g drożdży i pół jajka, aby upiec dobrą bułkę. Jeśli zwiększy to ilość mąki, bułka stanie się twarda i niezbyt smaczna. Jeśli nie wypełni go wystarczająco, ciasto będzie półpłynne, a bułki się nie upieką. To samo dotyczy projektowania innych produktów – od betonu po komputery. Dlatego każdy producent musi kupować dobra produkcyjne we właściwych proporcjach – wyrzucenie niektórych składników zwiększyłoby jego koszty, braki spowodowałyby pogorszenie jakości towarów.
Prawo malejących przychodów ma również jedną bardzo ważną implikację – żaden producent nie jest w stanie zwiększyć produkcji w nieskończoność. Wynika to z faktu, że jest on w pewnym sensie czynnikiem produkcji – ze względu na umiejętności, pracę koordynatora procesu produkcyjnego itp. Innymi czynnikami, których ostatecznie brakuje, są czas i przestrzeń, tj. Wielkość fabryki kwestie terytorialne i logistyczne, takie jak odległość poszczególnych składników produkcji.
Z drugiej strony prawo malejących przychodów na początku może przyspieszyć rozwój niektórych przedsiębiorstw, które przy większych poziomach produkcji wymagają większych obszarów, większej liczby pracowników itp. Taki pozytywny wynik nazywa się efektem skali, a jego przykładem jest wysoka wydajność dużych fabryk samochodowych w porównaniu do małych.
Zajmijmy się teraz czynnikami ekonomicznymi wpływającymi na wielkość produkcji. Powiedzieliśmy, że z jednej strony producent jest ograniczony cenami towarów produkcyjnych, tj. Kosztami produkcji, a z drugiej – cenami końcowymi swojego produktu. Najpierw spójrzmy na ceny gotowych produktów. Producent ma na nie niewielki wpływ – ceny kształtują przede wszystkim konsumenci w procesie subiektywnej wyceny różnych towarów dostępnych na rynku. Jeśli popyt na dany towar spadnie, producent może jedynie obniżyć cenę oferowanego produktu i obniżyć koszty produkcji oraz wpłynąć na konsumentów poprzez różne działania marketingowe: od reklamy po lepsze umieszczanie produktu na półce sklepowej. Należy jednak pamiętać, że marketing jest także tylko jednym z czynników produkcji, których produktywność jest ograniczona przez prawo malejących przychodów – nie można sprzedać towaru wyłącznie za pomocą marketingu.
Jeśli chodzi o koszty produkcji, przedsiębiorca ma trochę miejsca na manipulacje. Po pierwsze, może wybrać różnych dostawców i, jeśli to konieczne, zapłacić im mniej więcej. W stosunku do dostawców czynników produkcji producent znajduje się ekonomicznie w sytuacji zbliżonej do konsumenta – to jego popyt na nich kształtuje ich cenę. Dlatego jeśli w wyniku spadku popytu na rynku konsumenckim ceny produktów spadną, zwykle zmniejszy się także popyt producentów na czynniki produkcji, obniżając ceny tych produktów.
To, jak poważny będzie ten spadek, zależy głównie od specyfiki dóbr produkcyjnych – to znaczy, czy można je przenieść do innego procesu produkcyjnego. Jeśli towary są bardzo niespecyficzne, tzn. Można je wykorzystywać na wiele różnych sposobów, wówczas producent ma niewielki wpływ na ceny tych towarów – gdy spada popyt na nie w danym sektorze, oferenci sprzedają je na innym rynku po nieco niższej cenie. Jeśli jednak są to specyficzne czynniki stosowane tylko w jednym procesie produkcyjnym, decydujący będzie wpływ producenta na ich cenę. W niektórych sytuacjach takie szczególne czynniki produkcji mogą być tworzone przez innego producenta z niespecyficznych towarów wyższego rzędu. Wówczas ich cena nie ulega znaczącym zmianom w innych cenach.
Wspomniany piekarz może próbować wybrać różne konfiguracje czynników fizycznych, które wytworzą ten sam lub podobny produkt. Powiedzmy, że zamienia zwykłą mąkę pszenną w krupczatka. Aby zrobić dobrą bułkę, wystarczy zmieszać 90 g krupczatki, 10 g drożdży i pół jajka. Jeśli cena krupczatki jest taka sama jak mąki pszennej, wymiana będzie wyraźnie opłacalna, jeśli klienci będą równie chętni kupić nową bułkę. W pewnych warunkach może się okazać, że przy niższym popycie przedsiębiorca będzie musiał ograniczyć produkcję, co zmieni proporcje zastosowanych w niej czynników, tak aby opłacalne było oddanie części innym.
Powiedzmy, że piekarz zużywa 100 kg mąki dziennie i 10 kg drożdży, sprzedając
1000 rolek. W wyniku spadku popytu może sprzedać tylko 500 rolek. Z powodu zmniejszenia produkcji liczba rolek w piekarniku spadła tak bardzo, że łatwiej je spalić, więc aby otrzymać 500 sztuk, piekarz musi upiec 550, ponieważ 10% jest marnowane. Zwiększa to jego koszty. Słyszał jednak, że bułki krupczatki nie zostały spalone. Zastępuje więc zwykłą mąkę pszenną krupczatką i piecze 500 rolek. Jeśli cena krupczatki była na przykład o 5% wyższa niż cena zwykłej mąki, nadal rekompensuje 10% straty piekarza. Zamiast płacić 10% więcej za mąkę (oprócz dodatkowych kosztów jajek lub drożdży), piekarz płaci tylko 5% więcej za 500 bułek. Należy zauważyć, że proporcja zmieniła się ze względu na zmianę stosunku liczby pieców (1 sztuka) do innych czynników produkcji. Piekarz mógłby na przykład kupić mniejszy piekarnik.
Jak widać, przedsiębiorca napotyka ograniczenia w różnych aspektach, a jednocześnie ma wiele narzędzi do poprawy własnej sytuacji rynkowej. To zależy tylko od jego skuteczności, ile będzie w stanie korzystać z tej lokalizacji. Co ważne, czynniki technologiczne są ściśle związane z ekonomią – wszystkie problemy natury fizycznej, które przedsiębiorca traktuje w swoich obliczeniach jako czynniki ekonomiczne, ponieważ najważniejsze są dla niego kalkulacje pieniężne.
