Ekonomia środowiska

1260

Ekonomia środowiska, subdyscyplina ekonomii, która stosuje wartości i narzędzia makro- i mikroekonomii głównego nurtu w celu bardziej efektywnej alokacji zasobów środowiska.

Na scenie politycznej kwestie związane ze środowiskiem są zwykle stawiane w sprzeczności z kwestiami ekonomicznymi; dobra środowiskowe, takie jak czyste powietrze i czysta woda, są powszechnie postrzegane jako bezcenne i niepodlegające rozważaniom ekonomicznym. Istnieje jednak znaczne nakładanie się na siebie ekonomii i środowiska. W najczystszej postaci ekonomia jest badaniem ludzkiego wyboru. W związku z tym ekonomia rzuca światło na wybory dokonywane przez indywidualnych konsumentów i producentów w odniesieniu do wielu towarów, usług i działań, w tym tych, które są związane z jakością środowiska. Ekonomia może nie tylko zidentyfikować powody, dla których jednostki decydują się na degradację środowiska naturalnego w stopniu większym niż jest to najbardziej korzystne dla społeczeństwa, ale może również pomóc decydentom politycznym w zapewnieniu efektywnego poziomu jakości środowiska.

Ekonomia środowiskowa ma charakter interdyscyplinarny, a zatem jej zakres jest daleko idący. Jednakże dziedzina ta pozostaje zakorzeniona w zdrowych zasadach ekonomicznych. Ekonomiści środowiska badają szeroki zakres tematów, w tym związanych z energią, różnorodnością biologiczną, gatunkami inwazyjnymi i zmianami klimatycznymi.

Teoria

Dobra środowiskowe są aspektami środowiska naturalnego, które mają wartość dla jednostek w społeczeństwie. Tak jak konsumenci cenią sobie słoik z masłem orzechowym lub puszkę zupy, tak konsumenci dóbr środowiskowych cenią sobie czyste powietrze, czystą wodę, zdrowe ekosystemy, a nawet spokój i ciszę. Takie dobra są cenne dla większości ludzi, ale zazwyczaj nie ma rynku, na którym można by nabyć więcej dobra środowiskowego. Ten brak sprawia, że trudno jest określić wartość, jaką dobra środowiska mają dla społeczeństwa. Na przykład cena rynkowa słoika z masłem orzechowym lub puszki zupy sygnalizuje wartość, jaką każdy przedmiot ma dla konsumentów, ale nie ma cen związanych z dobrami środowiskowymi, które mogłyby dostarczyć podobnych sygnałów.

Niektórym może się wydawać nieetyczne, aby próbować umieścić wartość dolara w środowisku naturalnym. Istnieje jednak wiele przypadków, w których etyka wymaga takiej wyceny. Rzeczywiście, w przypadkach ekstremalnych szkód w środowisku naturalnym, wynikających z wycieku ropy naftowej Exxon Valdez na Alasce w 1989 roku, niechęć do zastosowania wartości do tej straty środowiskowej może być uznana za równoznaczną ze stwierdzeniem, że czyste wody Alaski nie mają dla nikogo żadnej wartości. Ocena odpowiednich odszkodowań, kar pieniężnych, lub obu tych czynników w takich przypadkach często zależy od starannej wyceny aspektów środowiskowych. W przypadku opracowywania polityki ochrony środowiska, niepewność co do korzyści, jakie dobra środowiskowe przynoszą społeczeństwu, mogłaby łatwo przechylić wyniki analizy kosztów i korzyści (porównanie korzyści społecznych proponowanego projektu w ujęciu pieniężnym z kosztami projektu) na niekorzyść ochrony środowiska. W rezultacie doprowadziłoby to do zaniżenia wartości dóbr środowiskowych i mogłoby skłonić decydentów politycznych do przekonania, że niektóre przepisy dotyczące ochrony środowiska nie są warte kosztów, które nakładają na społeczeństwo, podczas gdy w rzeczywistości są.

Wycena środowiska

Ekonomiści od dawna starają się dokładnie określić wartość dóbr środowiskowych dla społeczeństwa. Wysiłek ten doprowadził do powstania kilku technik wyceny.

Wycena warunkowa

Warunkowa wycena, czyli określone preferencje, jest pozornie prostą metodą, która polega na pytaniu ludzi bezpośrednio o ich wartości dla konkretnego dobra środowiskowego. Metoda ta jest szczególnie przydatna przy określaniu wartości dóbr środowiskowych, których poszczególne osoby jeszcze nie doświadczyły lub mogą nigdy nie doświadczyć same.

Wycena warunkowa była przydatna w przypadku wycieku ropy naftowej Exxon Valdez. Metodę tę wykorzystano między innymi do określenia wartości postawionej po prostu na świadomość istnienia nieskazitelnej pustyni na Alasce (wartość istnienia), mimo że wielu respondentów może nigdy nie doświadczyć tej pustyni. Bardziej ogólnie rzecz biorąc, metoda contingent-valuation jest często stosowana przy opracowywaniu polityki w celu określenia, ile respondenci byliby skłonni zapłacić za środowisko o wyższej jakości.

Źródła stronniczości

Jednakże, pomimo swojej prostej koncepcji, metoda contingent-valuation niesie ze sobą wiele złożonych problemów, które muszą być wzięte pod uwagę, aby wyniki badania mogły zostać uznane za wiarygodne. Problemy te wynikają zazwyczaj z jednej lub kilku z następujących przyczyn: stronniczość informacyjna (gdy respondent nie posiada informacji), stronniczość hipotetyczna (gdy respondent nie zapłaci ani nie udzieli rozsądnej odpowiedzi), stronniczość początkowa (gdy na respondenta wpływ mają początkowe liczby podane jako przykłady lub jako część zakresu w badaniu) oraz stronniczość strategiczna (gdy respondent chce uzyskać konkretny wynik). Z uwagi na fakt, że każda tendencyjność może utrudniać przydatność badania dotyczącego wyceny warunkowej, należy zwrócić szczególną uwagę na to, aby tendencyjność ta została zminimalizowana.

W przypadku stronniczości informacyjnej, stronniczości hipotetycznej oraz stronniczości punktu wyjścia, respondenci nieświadomie przedstawiają wartość, jaką posiadają dla dobra środowiska naturalnego. W przypadku stronniczości informacyjnej, respondenci nie posiadają wystarczających informacji, aby udzielić właściwej odpowiedzi. Aby uniknąć tego typu uprzedzeń, ankieterzy zazwyczaj dostarczają respondentom wiele informacji na temat tematu badania.

Hipotetyczne uprzedzenia występują, ponieważ osoby mają tendencję do reagowania w inny sposób na hipotetyczne scenariusze niż na te same scenariusze w świecie rzeczywistym. Jednym z rozwiązań tego problemu jest prowadzenie badań ankietowych w warunkach awaryjnych w warunkach laboratoryjnych. Ankieter może wówczas przypomnieć respondentom, by zastanowili się nad finansowymi konsekwencjami, jakie ich odpowiedzi mogłyby wywołać w warunkach rzeczywistych. Geodeta może również korzystać z technik eksperymentalnych, które naśladują rzeczywiste warunki.

Początkowe wyniki są tendencyjne, gdy na respondentów wpływa zestaw dostępnych odpowiedzi w ankiecie. Rozwiązanie tego problemu wymaga znacznego wstępnego przetestowania konstrukcji ankiety.

Inaczej niż w przypadku innych rodzajów uprzedzenia odpowiedzi wymienionych powyżej, uprzedzenie strategiczne występuje, gdy respondenci umyślnie próbują manipulować wynikami ankiety. Nie zawsze możliwe jest wyeliminowanie celowo nieobiektywnych odpowiedzi. Ogólnie rzecz biorąc, najlepiej jest jednak badać losowo dużą liczbę osób, ponieważ w ten sposób zmniejsza się prawdopodobieństwo, że strategiczna stronniczość podważy wyniki badania.

Aplikacje do wyceny warunkowej

Do określenia kwoty, jaką respondenci byliby skłonni zapłacić za wiele dóbr środowiskowych, wykorzystano metody oceny warunkowej. Na przykład, respondentów zapytano o wartość, jaką położyliby na zwiększenie widoczności powietrza w Białych Górach i Wielkim Kanionie w Stanach Zjednoczonych. W celu określenia wartości ochrony starych lasów w obliczu ekspansji przemysłowej wykorzystano również metody wyceny warunkowej.

Metoda ujawnionych preferencji

Metoda „ujawnionych preferencji” polega na określeniu wartości, jaką konsumenci posiadają dla danego dobra środowiskowego poprzez obserwację zakupu na rynku towarów, które bezpośrednio (lub pośrednio) odnoszą się do jakości środowiska. Na przykład zakup odświeżaczy powietrza, materiałów zmniejszających hałas i systemów oczyszczania wody wskazuje na minimalną kwotę, jaką osoby byłyby skłonne zapłacić za poprawę jakości powietrza i wody. Ta metoda ujawnionych preferencji nazywana jest podejściem do produkcji w gospodarstwach domowych. Ekonomiści mogą również wykorzystać ujawnione preferencje do określenia wartości czystego powietrza i czystej wody poprzez różnice w cenach domów pomiędzy obszarami dziewiczymi i zanieczyszczonymi. Ta metoda ujawnionych preferencji nazywana jest podejściem hedonicznym.

Zaletą metody produkcji gospodarstw domowych i podejścia hedonicznego jest to, że opiera się ona na rzeczywistych wyborach konsumentów w celu wnioskowania o wartości, jaką społeczeństwo posiada dla danego dobra środowiskowego, a nie na hipotetycznych scenariuszach. Techniki wyceny są przydatne nie tylko w analizach kosztów i korzyści lub w przypadkach ekstremalnych szkód w środowisku, ale również w subtelniejszych przypadkach degradacji środowiska, które występują w wyniku nieprawidłowości w funkcjonowaniu rynku. Istnieją jednak pewne dobra środowiskowe, dla których określenie wartości poprzez interakcje rynkowe może być prawie niemożliwe. Na przykład, zastosowanie metody „ujawnionych preferencji” w celu określenia wartości, jaką społeczeństwo posiada dla przetrwania zagrożonego gatunku, stanowi ogromne wyzwanie. W takich przypadkach, ujawnione preferencje mogą nie być preferowaną metodą wyceny.

Metody ujawnionych preferencji są powszechnie stosowane przez naukowców od końca XX wieku w celu określenia wartości, jaką społeczeństwo posiada dla czystego powietrza i czystej wody. Na przykład ceny mieszkań spadły w mieście New Bedford w stanie Massachusetts na początku lat 80-tych XX wieku w następstwie poważnego zanieczyszczenia pobliskiego portu. Stosując podejście hedoniczne, ekonomiści odkryli, że domy najbliżej skażone przeżyły spadek wartości o 9 000 dolarów, a całkowite straty właścicieli domów w New Bedford oszacowano na około 36 milionów dolarów.

Ten rodzaj analizy zapewnia jedynie minimalną wartość straty poniesionej w wyniku zanieczyszczenia portu. W tym przypadku obniżenie wartości lokali mieszkalnych jest tylko jedną z miar strat. Może ono być połączone z innymi, takimi jak koszty zwiększonej opieki medycznej w okresie życia rezydenta, które mogą być bezpośrednio przypisane lub nie do zanieczyszczenia portu; jednak takie środki są trudniejsze do uzyskania. Ujawnione metody referencyjne mogą być cenne przy określaniu odpowiedniej grzywny dla firm odpowiedzialnych za zanieczyszczenie. Bardziej ogólnie rzecz biorąc, wyniki podkreślają również wartość, jaką poszczególne osoby przywiązują do czystej wody.