Maksymalna ilość kryptowalut odnosi się do maksymalnej liczby monet lub tokenów, jakie kiedykolwiek zostaną utworzone. Oznacza to, że po osiągnięciu maksymalnej podaży nie będzie żadnych nowych monet dostępnych do wydobycia lub produkowanych w inny sposób.
Zwykle maksymalna ilość kryptowalut czyli podaż jest ograniczona limitami określonymi przez protokół bazowy każdej waluty cyfrowej. Dlatego maksymalna podaż i emisja nowych monet są zwykle określane w bloku genezy (genesis block) zgodnie z kodem źródłowym projektu (który definiuje również wiele innych funkcji i funkcjonalności).
Ustalenie stałej stopy emisji wraz z uprzednio zdefiniowaną maksymalną podażą może być cenne do kontrolowania stopy inflacji kryptowaluty, co może potencjalnie prowadzić do długoterminowego wzrostu wartości aktywów. Ogólnie rzecz biorąc, po osiągnięciu maksymalnej podaży na rynku będzie dostępnych mniej monet. Oczekuje się, że spowoduje to niedobór na rynku, co może ostatecznie doprowadzić do warunków deflacji (lub 0% stóp inflacji).
Jednak niektóre kryptowaluty nie mają z góry określonej maksymalnej podaży, co oznacza, że można je stale wydobywać lub bić. Ethereum jest godnym uwagi przykładem systemu kryptowalut, który nie ma określonej z góry maksymalnej podaży. Podaż eteru stale rośnie wraz z generowaniem nowych bloków.
Maksymalna podaż vs. całkowita podaż
Jak wspomniano, obliczenie maksymalnej podaży obejmuje wszystkie monety, które zostały już wyprodukowane (lub wydobyte) oraz monety, które jeszcze nie zostaną wyemitowane (w przyszłości). Z drugiej strony, całkowita podaż obejmuje tylko monety, które zostały już wyprodukowane, minus jednostki, które zostały zniszczone, na przykład w przypadku wypalenia monet.
