Kultura kredytowa (potoczne)

Poglądy, wartości i nawyki panujące w banku, będące odzwierciedleniem podejścia jego pracowników do ryzyka kredytowego. Bank o silnej tradycji kredytowej przykłada dużą wagę do jakości kredytu i specjalistycznej wiedzy w jego udzielaniu. Taka postawa jest przeciwieństwem podejścia, które podkreśla znaczenie sprzedaży i obsługi klienta. Jako że udzielanie kredytów to podstawowa funkcja banków, większość banków komercyjnych dysponuje prężną tradycją kredytową. Banki różnić się więc będą raczej jej zakresem, będącym odbiciem nie tylko stylu zarządzania, lecz także strategii rynkowej. Na przykład bank udzielający głównie kredytów podmiotom gospodarczym będzie z natury rzeczy przywiązywał duże znaczenie do ryzyka, natomiast bank detaliczny, nastawiony na klienta indywidualnego i zarabiający głównie na prowizjach, koncentruje się na własnym udziale w rynku. Jednym z wyzwań stojących przed bankami obecnymi na konkurencyjnych rynkach jest odnalezienie właściwej proporcji pomiędzy niechęcią do ryzyka a wykorzystywaniem komercyjnych szans. Podobnie jak kultura narodowa, kultura kredytowa jest czymś głęboko zakorzenionym w nawykach (szef Scotiabanku chwali „znakomitą kulturę zarządzania ryzykiem” swojej instytucji w Raporcie rocznym za rok 2008, s. 4), o czym nieczęsto się mówi. Sprawna, rzeczywista kultura kredytowa ma dla banków olbrzymie znaczenie. Bez niej większość narzędzi zarządzania ryzykiem działa powierzchownie (zob. poniższy cytat).

Nawyki

Organizacja może wprowadzić skomplikowane zasady i procedury, kontrolować podejmowane ryzyko, ale bez mocnych fundamentów w postaci kultury na niewiele się te procedury zdadzą (…). Instytucje upadają zwykle nie dlatego, że nie mają systemów, zasad i procedur kredytowych, ale dlatego, że wobec ich kultury kredytowej wszystkie te systemy, zasady i procedury nic nie znaczą.

Caouette, Altman & Narayanan, Managing Credit Risk (1998), s. 104–105