Lambda (λ)

Teoretyczny wskaźnik względnej wagi, jaką bank centralny przykłada do zminimalizowania luki popytowej w gospodarce (różnicy pomiędzy popytem a możliwościami gospodarki) oraz jego wysiłków zmierzających do ograniczania inflacji. Te dwa sprzeczne cele są zazwyczaj bilansowane przez banki centralne. Podczas gdy ostra polityka monetarna może zlikwidować inflację, wysokie stopy procentowe zahamują wzrost i negatywnie wpłyną na kredytowanie, a co za tym idzie – na ogólną aktywność gospodarczą. Politykę będą więc kształtowały relatywne priorytety. Jeżeli wskaźnik lambda wynosi zero, bank centralny skupia się wyłącznie na zwalczaniu inflacji. Ignorowane są więc wskaźniki wzrostu oraz politycznie drażliwy aspekt bezrobocia. Wysoki wskaźnik lambda oznacza natomiast krótkoterminową akceptację istnienia pewnych poziomów inflacji odbiegających od docelowego poziomu inflacji wyznaczonego w perspektywie długoterminowej. Większość banków centralnych stara się jak najlepiej uchwycić równowagę pozwalającą na czerpanie możliwie największych korzyści z tych dwóch światów.