Model „udzielić i trzymać”

Model handlowy w bankowości, na podstawie którego kredytodawca kontynuuje lub „podtrzymuje” długoterminowe stosunki z kredytobiorcą. Strona udzielająca kredytu jest narażona na ryzyko kredytowe do momentu spłaty (lub utraty) kredytu. W celu ochrony swoich interesów kredytodawca musi jednocześnie monitorować oraz kontrolować działania klienta oraz wymagać zachowania zdrowej dyscypliny finansowej. Model „udzielić i trzymać” jest tradycyjnym modus operandi w wielu bankach. Największa jego zaleta polega na stworzeniu sytuacji, w której kredytodawca musi „żyć ze swoimi błędami”, w efekcie czego procedura kredytowania jest prowadzona w sposób rozważniejszy i bardziej świadomy (zob. poniższy cytat). Największą wadą omawianego modelu jest to, że zmusza bank do związania części jego zasobów kapitałowych na czas kredytowania. Por. model „udzielić i sprzedać”.

Wierność

Jeśli bankier inwestycyjny umawia się z twoją córką, bądźmy szczerzy, liczy na jednorazową przygodę. Bankier komercyjny pobierze się z nią i pomoże wychować dzieci.

Arthur Snyder, wybitny emerytowany bankier amerykański, o różnicy między modelami „udzielić i trzymać” a „udzielić i sprzedać”, za „Fortune Magazine”, 28 lutego 2011 r., s. 23