Podatek stały (w jednakowej kwocie)
Podatek w jednakowej wysokości dla wszystkich podatników, niezależnie od ich dochodów i statusu majątkowego. Ustalona kwota płatności nie ma powiązania z dochodem, wartością aktywów, czy wielkością sprzedaży. Przykładem może być opodatkowanie obywateli o określonej pozycji społecznej, w określonym wieku, mieszkających w określonej lokalizacji. Choć podatek taki może wydawać się arbitralny, daje on jednak szereg korzyści. Ponieważ nie da się go uniknąć, nie ma wpływu na postępowanie podatników. W tym sensie jest bardziej „neutralny”, ponieważ nie oddziałuje na decyzje o alokacji zasobów. Za podatkiem stałym opowiada się „teoria równych szans”, która wykazuje, że podatek ten jest najefektywniejszym sposobem rozwiązania nieuczciwych nierówności w gospodarce wolnorynkowej. Co więcej, ponieważ podatnicy wiedzą, że niezależnie od ich dzia- łań podatek zawsze wyniesie tyle samo, bodziec do uchylania się od zobowiązań podatkowych może być słabszy. Istotne jest również, że wymiar podatku stałego jest bardzo prosty, bo nie wymaga skomplikowanego pomiaru dochodu ani aktywów. Tym niemniej, ponieważ zarówno bogaci, jak i biedni płacą tyle samo, nie ma sprawiedliwości pionowej – dlatego sprawiedliwość rozwiązanie to jest zawsze przedmiotem gorącej debaty, mimo zapewnień, że dąży on do zmniejszenia nierówności.
