Metoda przesunięć w sprawozdaniach finansowych
Sprawozdanie finansowe jednostki zależnej, które odzwierciedla wyceny dokonane przez jednostkę dominującą, łącznie z korektami związanymi z warto- ścią firmy, wynikającymi z zastosowania metody nabycia. Wartość firmy (czyli nadwyżka ceny nabycia nad zaktualizowaną wartością aktywów) zostaje przy takim rozliczeniu „przesunięta” z ksiąg nabywcy do ksiąg spółki nabytej, co zwiększa sumę bilansową tej spółki, jednocześnie redukując jej zysk księgowy o amortyzację wartości firmy.
Nie ma to wpływu na przepływ środków pieniężnych (o ile decyzje dotyczące dywidend i wydatków inwestycyjnych nie są podejmowane w oparciu o zysk księgowy netto). Opisane wyżej rozwiązanie w sposób celowy zastępuje koszt historyczny warto- ściami bieżącymi, choć wartości te oparte są o wycenę dokonaną przez tylko jedną stronę – nabywcę. Wynikający z tego brak ciągłości w sprawozdaniach finansowych może wprowadzać chaos przy dokonywaniu porównań na przestrzeni czasu lub z innymi przedsiębiorstwami. Jest to jeden z powodów, dla których metoda ta jest kontrowersyjna, choć zgodna z wymogami niektórych organów nadzorujących przestrzeganie standardów rachunkowości (przykładowo, amerykańska Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) wymaga stosowania tej metody w każdym przypadku zmiany własności, w którym ponad 95% akcji trafia w ręce inwestorów giełdowych).
