Zamknięcie ksiąg
W przenośni oznacza to zatrzaśnięcie okładek ksiąg rachunkowych, a w praktyce – zaprzestanie wpisów do ksiąg, podsumowanie figurujących na każdym koncie wartości netto i sporządzenie sprawozdania finansowego za dany okres obrotowy na podstawie otrzymanych sald (przez zsumowanie i uporządkowanie danych według spójnego wzoru). Konta wynikowe, które z natury mają charakter „niestały”, zamyka się na koncie kapitału zakładowego w obrę- bie stałych kont bilansowych. Zgodnie z zasadami rachunkowości memoriałowej, proces zamykania ksiąg wymaga także dokonania szeregu księgowań zwanych korektami. Patrz również cykl obrachunkowy. Zamknięcie ksiąg rozpoczyna się sporządzeniem rozszerzonego zestawienia obrotów i sald. Dodajemy nowe konto bilansowe o nazwie „zysk za rok”. Następnie wyzerowujemy konta wynikowe w następujący sposób: konta przychodów obciążamy kwotą równą ich saldu kredytowemu, a saldo kredytowe przenosimy do nowoutworzonego konta „zysk za rok” (analogicznie postępujemy z kontami kosztów: uznajemy je kwotą równą ich saldu debetowemu, a saldo debetowe przenosimy na konto „zysk za rok”). Zamknięcie ksiąg ma dwa istotne następstwa. Po pierwsze, salda wszystkich kont po stronie przychodów i kosztów zostają wyzerowane. Wpisy w następnym roku obrotowym rozpoczyna się od zera; zdarzenia ujęte w przychodach i kosztach zostają trwale przydzielone do konkretnego okresu. Po drugie, saldo w rachunku zysków i strat wykazuje, czy przedsiębiorstwo wypracowało zysk, czy poniosło stratę.
