Badanie kredytobiorcy (potoczne)

Zgromadzenie dostępnych publicznie informacji w ramach przygotowania do
analizy kredytowej. Chodzi o uzyskanie np.:

• referencji kredytowych;
• raportów biur informacji kredytowej;
• ocen wiarygodności kredytowej;
• historii kredytowej;
• wycinków z prasy finansowej;
• zaświadczeń z urzędu skarbowego;
• wyników wyszukiwania w rejestrach nieruchomości;
• wyników wyszukiwania w rejestrach zabezpieczeń;
• informacji z akt sądowych (dot. spornych roszczeń).

Czym różni się badanie od analizy? To pierwsze polega na gromadzeniu faktów; to drugie polega na przypisywaniu faktom istotności (niektóre fakty są ważniejsze od innych), dokonywaniu syntezy (wiążą się ze sobą), interpretacji (co to znaczy?) oraz podsumowywaniu (jakie są nasze wnioski?) faktów. Wynikiem są osądy o jakościowym charakterze. Pamiętajmy, że ogromna ilość samych danych to co innego niż wyciągnięte z nich wnioski, pomocne w podjęciu decyzji. Na badanie to poświęca się tym więcej czasu, wysiłku i zasobów, im większe jest ryzyko kredytowe i im lepiej kredytobiorca zna kredytodawcę. Na przykład udzielenie finansowania nowemu, niesprawdzonemu klientowi z segmentu ma łych i średnich przedsiębiorstw wymaga – w przypadku najprzezorniejszych banków – dokładnego zbadania kredytobiorcy.