Spadek kredytowania

Ogólne nastawienie, także wśród konkurencyjnych banków, polegające na niechęci do udzielania kredytów, nawet jeżeli kredytobiorcy posiadają wiarygodność kredytową, a poziom ryzyka jest do przyjęcia. W takiej sytuacji kredytobiorcy odczuwają „przykręcenie kurka” w zakresie dostępu do kredytu, a o pieniądzu mówi się, że jest „twardy”. W rezultacie spada liczba finansowanych transakcji i ogólny poziom aktywności gospodarczej. To z kolei grozi dalszym pogorszeniem sytuacji – gospodarka może wpaść w spiralę utraty zaufania. Bankowców oskarża się nieraz o skąpstwo – błędem tego myślenia jest założenie, że dostęp do kredytu jest zawsze ograniczony, a środków jest mniej, niż by sobie tego życzyli kredytobiorcy. W czasie recesji wszystkie przedsiębiorstwa, choć w różnym stopniu, cierpią z powodu ograniczonego popytu w warunkach słabej gospodarki. Banki nie odmawiają kredytowania – problem w tym, że klienci nie chcą pożyczać. Z polityką trudnego kredytu mamy do czynienia wtedy, gdy kredyt jest trudno dostępny ze względu na nastawienie samych bankowców, niezależnie od zewnętrznych warunków. Banki, często kierując się instynktem stadnym, mogą stracić kontakt z  rzeczywistością rynkową. Ostatnio terminu tego używano często przy okazji kryzysu kredytowego lat 2007–2009.

Bankowcy są zwykłymi ludźmi, tyle że bogatymi

Typowego bankowca otaczają marmury.
Zawdzięcza to temu, że klienta zachęca
Do deponowania, wycofywanie obrzydzając z góry.
Szczególnie sprzyja bankowcom reguła,
Od której przestrzegania zależy życie powszednie:
Nigdy nie pożyczaj nikomu pieniędzy,
Chyba że pożyczasz niepotrzebnie.

Ogden Nash, The Face is Familiar, 1954