Waluta Izraela – Nowy szekel izraelski

Obecną jednostką monetarną jest 1 szekel – 100 nowych agorot.

W starożytności istniała jednostka monetarna zwana szeklem, co oznaczało wagę. W asyryjskim i hebrajskim była ona związana z miarą wagi i liczenia. Osoba ważąca metal szlachetny lub monety sprawdzała ich próbkę i czy przy przycinaniu krawędzi nie ma żadnych oszustw.

Stary Testament wielokrotnie apeluje do ludności, aby nie oszukiwać używając fałszywych wag i miar używając słów: „Obrzydliwość dla Pana to waga fałszywa, upodobnieniem Jego ciężar właściwy (Księga Przysłów 11,1). W Starym Testamencie, przed pojawieniem się monet, rozliczano się w naturze.

– „Waga i szala to sprawa Pana; Jego dzieło – ciężarki w worku” (Księga Przysłów 16,11). I w ten sposób Abraham odważył Efronowi syklów z najwyższej klasy srebra, aby kupić pole i jaskinię, w której pochowano jego pierwszą żonę Sarę.

Ci, którzy mieszkają daleko od Jerozolimy i są zobowiązani do złożenia hołdu kapłanowi, zabierali ze sobą pieniądze, aby kupić produkty rolne po przybyciu do Jerozolimy. Dziesiątą ich część przeznaczano na rzecz lewitów (kapłanów), aby pokryli koszty kultu. Zgodnie z obowiązującym prawem, kapłani, którzy nie posiadali dóbr ziemskich, nie angażowali się w działalność gospodarczą, poświęcając swój czas wyłącznie na kult.

Pierwszymi monetami używanymi w Palestynie były tak zwane „darowizny”, złote monety króla Dariusza Króla. Po powrocie z niewoli babilońskiej kraj został zalany różnymi monetami z sąsiednich krajów. W obiegu były drachmy z Grecji, asy i denary z Rzymu, kopalnie od Fenicjan i ich własne szekle. Za panowania Rzymu osady powstawały głównie w rzymskiej monecie. Około 150 r. p.n.e. były to monety żydowskie wybite w brązie lub miedzi. Umieszczono na nich symbole żydowskie: owoc cedru lub liść palmy – etrog i kołysanka, używane podczas ceremonii w Świątyni. Dodano słowa „Syjonowe zbawienie” lub „Najwyższy Kapłan i Wspólnota”. Oprócz motywów i symboli kwiatowych, żydowskie monety nie mogły mieć ludzkich lub zwierzęcych wizerunków, jak przewidział werset Świętej Księgi: „Nie będziesz wykonywał żadnych rzeźb ani obrazów tego, co jest w niebiosach wysoko, ani tego, co jest na ziemi nisko. Nawet sam król Herod nie ośmielił się umieścić swojego wizerunku na monecie, z wyjątkiem podania swojego imienia.

Podczas wypraw w XII wieku krzyżowcy wybili tzw. monety jerozolimskie z rysunkami dwóch budynków: Bazyliki Grobu Bożego i Zamku zwanego Wieżą Dawida. Innym wariantem monety wyemitowanej w 1187 r. był rysunek Grobu Świętego. W XIII wieku Akkona wybiła monety zwane Saracenami, które są wiernymi imitacjami muzułmańskich dinarów z napisami w języku arabskim. Wcześniej krzyżowcy bili monety dinara z napisami muzułmańskimi odnoszącymi się do Allaha i Koranu przez pewien czas ze względów ekonomicznych.