Dobra konsumpcyjne, w ekonomii, każdy materialny towar wyprodukowany, a następnie zakupiony w celu zaspokojenia bieżących potrzeb i oczekiwań nabywcy. Dobra konsumpcyjne dzielą się na trzy kategorie: dobra trwałe, towary nietrwałe i usługi.
Trwałe dobra konsumpcyjne mają znaczną długość życia, często trzy lata lub więcej (choć niektóre władze klasyfikują dobra o długości życia zaledwie jednego roku jako trwałe). Podobnie jak w przypadku dóbr kapitałowych (dóbr materialnych, takich jak budynki, maszyny i urządzenia produkowane i używane do produkcji innych dóbr i usług), konsumpcja dóbr trwałych jest rozłożona na cały okres ich użytkowania, co zazwyczaj tworzy popyt na szereg usług konserwacyjnych. Podobieństwa we wzorcach konsumpcji i konserwacji dóbr trwałych i kapitałowych czasami zacierają linię podziału między nimi. Długowieczność i często wyższe koszty dóbr trwałych powodują zazwyczaj, że konsumenci odkładają wydatki na nie, co sprawia, że dobra trwałe są najbardziej zmiennym (lub zależnym od kosztów) składnikiem konsumpcji. Powszechnymi przykładami dóbr konsumpcyjnych trwałego użytku są samochody, meble, sprzęt gospodarstwa domowego i domy mobilne. (Patrz również kapitał).
Nietrwałe dobra konsumpcyjne są kupowane do natychmiastowej lub prawie natychmiastowej konsumpcji i mają okres użytkowania od kilku minut do trzech lat. Typowymi przykładami są: żywność, napoje, odzież, buty i benzyna.
Usługi konsumenckie to produkty niematerialne lub działania, które zazwyczaj są wytwarzane i konsumowane jednocześnie. Typowymi przykładami usług konsumenckich są strzyżenia włosów, naprawy samochodów i kształtowanie krajobrazu.
