Benjamin Shalom Bernanke, (ur. 13 grudnia 1953 r., Augusta, Georgia, USA), amerykański ekonomista, który był przewodniczącym Rady Gubernatorów Systemu Rezerwy Federalnej (“Fed”; 2006-14).
Bernanke dorastał w Dillon w Południowej Karolinie, gdzie jego ojciec pracował jako farmaceuta, a matka jako nauczycielka. Ukończył summa cum laude w dziedzinie ekonomii na Uniwersytecie Harvarda (1975) i uzyskał stopień doktora w Massachusetts Institute of Technology (MIT; 1979). Po raz pierwszy został mianowany profesorem na Uniwersytecie Stanforda, gdzie w latach 1979-1985 wykładał ekonomię. Profesorem zwyczajnym został w 1985 r., kiedy przeniósł się na Princeton University, a także pełnił funkcję profesora wizytującego zarówno na Uniwersytecie Nowojorskim, jak i MIT. Szeroko publikowany w wielu dziedzinach ekonomii – m.in. w makroekonomii, polityce pieniężnej, Wielkiej Depresji i cyklach koniunkturalnych – otrzymał nagrodę Guggenheima i Sloan Fellowship, a w 2001 r. został redaktorem American Economic Review. W następnym roku został powołany do Rady Gubernatorów FED, a w przypadku różnic zdań między gubernatorami zyskał uznanie za gruntowne badania i dyplomację. Jego polityczne atuty były widoczne także na początku 2005 r., kiedy to został mianowany przewodniczącym President’s Council of Economic Advisers.
W 2005 r. Bernanke został nominowany przez U.S. Pres. George’a W. Busha na następcę Alana Greenspana na stanowisko przewodniczącego Fedu. Objął urząd 1 lutego 2006 roku. Dzięki swojemu silnemu wykształceniu akademickiemu Bernanke stanowił wyraźną przerwę w stosunku do poprzednich przewodniczących Fedu, którzy zazwyczaj pochodzili z Wall Street. Oczekując, że utrzyma styl zarządzania fiskalnego ustanowiony przez Greenspana, wprowadził do FED pewne istotne zmiany, głównie w odniesieniu do inflacji. Chociaż jego poprzednik odrzucił cel inflacyjny, Bernanke wolał zadeklarowany cel inflacyjny, który jego zdaniem przyniósłby wzrost gospodarczy i stabilność. We wrześniu 2008 r. współpracował z Bushem i sekretarzem skarbu Stanów Zjednoczonych Henrym Paulsonem nad projektem Emergency Economic Stabilization Act, który miał na celu ochronę amerykańskiego systemu finansowego w czasie kryzysu na rynku kredytów hipotecznych subprime, poważnego spadku płynności na rynkach kredytowych na całym świecie, spowodowanego powszechnymi stratami w sektorze kredytów hipotecznych subprime.
Podczas gdy środki te pomogły ustabilizować sektor bankowy, cała gospodarka miała trudności z poprawą sytuacji, a Bernanke stało się przedmiotem dużej uwagi. Choć niektórzy uznali, że nie dopuścił do katastrofy, inni twierdzili, że on i Fed niewiele zrobili, aby zapobiec kryzysowi. Jego przesłuchania w Senacie w drugiej kadencji okazały się kontrowersyjne, ale w styczniu 2010 r. potwierdzono, że 70-30. Po zakończeniu kadencji w 2014 roku Bernanke został zastąpiony przez Janet Yellen.
Bernanke przyczynił się do powstania wielu tomów z dziedziny ekonomii, a w 2000 r. wydał kompendium swoich pism na temat Wielkiego Kryzysu. Rezerwa Federalna i kryzys finansowy (2013) zebrała serię czterech wykładów, które wygłosił w 2012 roku na temat genezy i historii Fedu oraz jego wysiłków na rzecz rozwiązania problemu krachu finansowego z 2008 roku. The Courage to Act: Pamiętnik o kryzysie i jego następstwach (2015) dokumentuje jego doświadczenia jako przewodniczącego Fedu.
