Centrum handlowe, zwane również galerią handlową, czyli placem handlowym, XX-wieczna adaptacja historycznego rynku, z miejscami noclegowymi dla samochodów. Centrum handlowe to zbiór niezależnych sklepów detalicznych, usług oraz parking zaprojektowany, wybudowany i utrzymywany przez firmę zarządzającą jako jednostka. W centrach handlowych mogą znajdować się również restauracje, banki, teatry, profesjonalne biura, stacje paliw i inne obiekty.
Aspekty brane pod uwagę przez planistów przy budowie centrum handlowego obejmują wykonalność terenu pod względem zdolności społeczności do obsługi centrum; odpowiedni dostęp samochodowy; oraz wielkość, dostęp i topografię terenu, jak również dostępność mediów, prawo zagospodarowania przestrzennego i wykorzystanie terenu w bezpośrednim sąsiedztwie. Uwarunkowania ekonomiczne obszaru, socjologia regionu, lokalna konkurencja i postawa handlowa decydują o wielkości ośrodka, który może być wspierany oraz o rodzaju sklepów akceptowanych przez daną lokalizację.
Centra handlowe mają na ogół zasięg sąsiedzki, wspólnotowy lub regionalny. Najmniejszy typ, czyli centrum sąsiedzkie, zazwyczaj koncentruje się na supermarkecie, a towarzyszą mu codzienne sklepy typu convenience, takie jak drogeria, naprawa butów, pralnia i pralnia chemiczna.
Poza średniej wielkości domem towarowym lub sklepem, na którym koncentruje się supermarket, w centrum handlowym wspólnoty znajdują się wszystkie wyżej wymienione usługi. Znajdują się tu również sklepy odzieżowe, sprzedaż urządzeń i naprawy. Centrum to będzie zazwyczaj obsługiwać od 40.000 do 150.000 osób.
Regionalne centrum handlowe oferuje pełen zakres usług handlowych porównywalnych z tymi, które znajdują się w małej, centralnej dzielnicy biznesowej. Zbudowane jest wokół co najmniej jednego pełnowymiarowego domu towarowego, a często kilku; liczne są też sklepy specjalistyczne i butiki, a w okolicy znajduje się zazwyczaj kilka restauracji i być może teatr filmowy. Usługi dla najpilniejszych, codziennych potrzeb są ograniczone do minimum. Obsługiwać będzie aż 150.000, a nawet 400.000 lub więcej osób. Na większych obiektach mogą być również świadczone motele, centra medyczne lub budynki biurowe.
Parkingi samochodowe są ważnym elementem w projektowaniu centrów handlowych. Wielkość i zakres centrum, rodzaj najemcy oraz ekonomika powierzchni częściowo determinują potrzeby parkingowe, jednak stwierdzono, że zwykle wskaźnik 5,5 miejsc parkingowych na 1 000 stóp kwadratowych powierzchni do wynajęcia jest odpowiedni. Dostęp do działek musi być na tyle szeroki i łatwy, aby uniknąć korków. Na terenach pagórkowatych korzystanie z parkingów i pokładów usługowych, poza głównym poziomem konsumenta, jest często korzystne.
Obieg pieszy i samochodowy w obrębie centrum jest głównym założeniem projektowym i powinien być w miarę możliwości fizycznie oddzielony. Wyjątki od tej zasady to satelitarne rozmieszczenie sklepów z automatycznym dostępem, sal kinowych i banków wjazdowych.
Pierwsze ujednolicone centrum handlowe, Country Club Plaza, założone przez J.C. Nichols Company, zostało otwarte w pobliżu Kansas City, Mo. w 1922 roku. Pierwsze zamknięte centrum handlowe zostało otwarte w pobliżu Minneapolis, Minn. w 1956 roku. W latach 80. powstały tam „megamiasteczka”, takie jak West Edmonton Mall w Albercie, Can. (otwarte w 1981 r.), w którym znajdowało się nie tylko ponad 800 sklepów z obuwiem i samochodami, ale także restauracje, hotel, park rozrywki, pole do minigolfa, kościół, „park wodny” do opalania i surfowania, zoo, jezioro o długości 438 stóp, a także, porozrzucane wokół, ponad 500 rodzajów drzew.
