W niektórych systemach prawnych (w szczególności w Stanach Zjednoczonych) akcjonariusze mogą wspólnie dochodzić praw w powództwie grupowym przeciwko własnym spółkom, ich dyrektorom i zarządom za oszustwa. W razie wygranej, środki przekazywane są ze spół- ki do akcjonariuszy – jej posiadaczy, po potrąceniu znacznych kosztów prawnych. W przypadku kontynuacji działalności, jest to gra o sumie ujemnej. Jednak w razie upadłości spółki, wygrani akcjonariusze mogą poprawić swój status na kategorię niezabezpieczonych wierzycieli i czerpać korzyści. Gdyby akcjonariusze faktycznie padli ofiarą oszustwa, takie procesy miałyby sens. Jednak akcjonariusze nie powinni być chronieni przed ryzykiem inwestycyjnym w razie niepowodzenia spółki. W Stanach Zjednoczonych Ustawa o reformie postępowania sądowego w sprawach związanych z prywatnymi papierami wartościowymi z 1995 roku (Private Securities Litigation Reform Act) stanowiła próbę ograniczenia potencjału do nadużyć ze strony niepoważnych pozwów w przypadku, gdy inwestor nie przestrzega zasady „czytasz na własną odpowiedzialność”. Warto wspomnieć, że większość pozwów akcjonariuszy dotyczy pierwotnej oferty publicznej, w której inwestorzy opierają się w znacznej mierze na prospekcie, a nie na niezależnej analizie papierów wartościowych. Korzyścią z tego rodzaju pozwów jest to, że strona będąca powodem może często osiągać ugodę poprzez poprawę łą- du korporacyjnego.
