FOMO to skrót od „Fear Of Missing Out”i oznacza strach przed tym, co nas omija. Koncepcję tę po raz pierwszy opisał w 2000 r. dr Dan Herman w pracy naukowej zatytułowanej „Journal of Brand Management”. Skrót FOMO został jednak utworzony kilka lat później przez Patricka McGinnisa w artykule opublikowanym w 2004 r. w amerykańskim magazynie „The Harbus”.
Pojęcie to odnosi się do poczucia lęku lub myśli, że inni ludzie dzielą się pozytywnym lub wyjątkowym doświadczeniem, podczas gdy brakuje ci. Jest to zjawisko dość rozpowszechnione w mediach społecznościowych. Kanały innych osób często podkreślają i podkreślają pozytywne i satysfakcjonujące części ich życia, powodując, że czytelnik odczuwa smutek lub nie nadaje się do własnych doświadczeń.
W kontekście rynków finansowych i handlu na giełdzie FOMO odnosi się do obaw, które odczuwa przedsiębiorca lub inwestor, tracąc potencjalnie lukratywną inwestycję lub okazję handlową. Uczucie FOMO jest szczególnie rozpowszechnione, gdy wartość aktywów znacznie wzrasta w stosunkowo krótkim czasie. Ma to potencjał dla jednostki (i społeczności rynkowej jako całości) do podejmowania decyzji rynkowych w oparciu o emocje (strach przed pominięciem) zamiast logiki i rozumowania. Jest to szczególnie niebezpieczne dla niezdyscyplinowanego inwestora detalicznego, ponieważ często może prowadzić do sytuacji, w której dokonuje się transakcji na aktywach, których cena jest zawyżona, co wiąże się ze znacznie większym ryzykiem strat finansowych.
