John Cabot (lub Giovanni Caboto, jak był nazywany po włosku) był włoskim odkrywcą i nawigatorem, który być może rozwinął ideę żeglowania na zachód, aby dotrzeć do bogactw Azji, pracując dla weneckiego kupca. Choć dokładne szczegóły jego życia i wyprawy są przedmiotem dyskusji, urodził się w 1450 roku, a pod koniec lat 90. mieszkał w Anglii, gdzie otrzymał od króla Henryka VII zlecenie na wyprawę przez północny Atlantyk. W maju 1497 roku wypłynął z Bristolu, a pod koniec czerwca wyszedł na ląd. Dokładne miejsce lądowania Cabota nie zostało ostatecznie ustalone; mogło znajdować się w Nowej Fundlandii, na wyspie Cape Breton lub na południowym Labradorze. Po powrocie do Anglii, aby zgłosić swój sukces, Cabot wyruszył na drugą wyprawę w połowie 1498 roku, ale przypuszcza się, że zginął we wraku statku w drodze.
John Cabot Wczesne Życie
Giovanni Caboto urodził się około 1450 roku w Genui, a około 1461 roku przeniósł się do Wenecji; w 1476 roku został obywatelem weneckim. Dowody sugerują, że pracował jako kupiec w handlu przyprawami z Lewantu, lub wschodniego wybrzeża Morza Śródziemnego, i może podróżował aż do Mekki, a następnie ważnego ośrodka handlowego dla orientalnych i zachodnich towarów. Studiował w tym okresie nawigację i tworzenie map i, podobnie jak jego rodak Krzysztof Kolumb, wydaje się, że zainteresował się możliwością dotarcia do bogatych rynków Azji żeglując w kierunku zachodnim.
Czy wiesz, że? Lądowanie Johna Cabota w 1497 roku jest ogólnie uważane za pierwsze europejskie spotkanie z kontynentem północnoamerykańskim od czasu, gdy Leif Eriksson i Wikingowie zbadali obszar, który w XI wieku nazywali Vinland.
Przez kilka następnych dziesięcioleci dokładna działalność Cabota nie jest znana; być może spędził on kilka lat w Walencji i Sewilli w Hiszpanii, a być może był w Walencji w 1493 r., kiedy to Kolumb przejeżdżał przez miasto w drodze, aby przekazać hiszpańskim monarchom wyniki swojej zachodniej podróży (włączając w to jego błędne przekonanie, że w rzeczywistości dotarł do Azji). Pod koniec 1495 roku Cabot dotarł do Bristolu w Anglii, miasta portowego, które służyło jako punkt wyjścia dla kilku poprzednich wypraw przez północny Atlantyk. Stamtąd starał się przekonać koronę brytyjską, że Anglia nie musi stać z boku, podczas gdy Hiszpania przejęła większość Nowego Świata, i że możliwe jest dotarcie do Azji drogą bardziej północną niż ta, którą przebył Kolumb.
John Cabot – Pierwszy rejs
W 1496 r. król Henryk VII wydał listy z patentem dla Cabota i jego syna, które upoważniały ich do odbycia podróży odkrywczej i powrotu z towarami przeznaczonymi do sprzedaży na rynek angielski. Po pierwszej, przerwanej próbie, Cabot wypłynął z Bristolu na małym statku Mateusz w maju 1497 roku, z 18-osobową załogą. Wyprawa dotarła na ląd w Ameryce Północnej 24 czerwca; dokładna lokalizacja jest sporna, ale może to być południowy Labrador, wyspa Nowa Fundlandia lub wyspa Cape Breton. Kiedy Cabot zszedł na ląd, podobno widział oznaki zamieszkiwania, ale nie widział ludzi. Wziął w posiadanie ziemię dla króla Henryka, ale wciągnął zarówno angielskie jak i weneckie flagi.
Cabot zwiedził ten obszar i nazwał różne cechy regionu, w tym Cape Discovery, wyspę St. John, St. George’s Cape, Trinity Islands i England’s Cape. George’s Cape, Trinity Islands i England’s Cape. Mogą one odpowiadać współczesnym miejscom położonym wokół tzw. Cieśniny Cabot, kanału o szerokości 60 mil biegnącego między południowo-zachodnią Nową Fundlandią a północną częścią wyspy Cape Breton. Podobnie jak Columbus, Cabot uważał, że dotarł do północno-wschodniego wybrzeża Azji i wrócił do Bristolu w sierpniu 1497 roku z niezwykle korzystnymi relacjami z poszukiwań.
Druga podróż Johna Cabota
W Londynie pod koniec 1497 r. Cabot zaproponował królowi Henrykowi VII, aby wyruszył na drugą wyprawę przez północny Atlantyk. Tym razem kontynuował ją na zachód od pierwszego miejsca wyjścia na ląd, aż dotarł na wyspę Cipangu (Japonia). W lutym 1498 r. król wydał patenty listowne na drugą wyprawę, w wyniku czego Cabot wyruszył z Bristolu z około pięcioma statkami i 200 ludźmi.
Dokładny los wyprawy nie został ustalony, ale do lipca jeden z tych statków został uszkodzony i szukał kotwicowiska w Irlandii. Wierzono, że okręty zostały złapane w czasie silnego sztormu, a do 1499 r. przypuszczano, że sam Cabot zginął na morzu.
Dziedzictwo Cabota
Poza stworzeniem podstaw dla brytyjskich roszczeń o grunty w Kanadzie, jego wyprawy dowiodły istnienia krótszej trasy przez północny Atlantyk, która ułatwiłaby później zakładanie innych kolonii brytyjskich w Ameryce Północnej.
