Proces wykorzystywany do gruntownego przeanalizowania, zbadania i ocenienia możliwości zawarcia transakcji. Ponieważ jest on drogi, czasochłonny i może dotyczyć poufnych informacji, zwykle przeprowadza się go po tym, jak strony potencjalnej transakcji osiągnęły wstępne porozumienie, którego zakończenie zależy od ceny ostatecznej i gruntownego przemyślenia faktów. Tradycyjnie przeprowadzenie kompleksowej analizy ekonomiczno-finansowej stanowiło koncepcję formalną w ramach amerykańskiego prawa o papierach wartościowych z konsekwencjami prawnymi w razie nieprawidłowości. Na przykład asekuratorzy specjalizujący się w kredytach czy akcjach musieli upewnić się, że prospekty emisyjne były kompletne i rzetelne. Podobnie transakcja fuzji i przejęcia wymagała od zarządu nabywcy zapewnienia udziałowców, że naprawdę rozumieją działanie docelowego przedsiębiorstwa i jego wycenę. Kompleksowa analiza ekonomiczno-finansowa zakłada dyscyplinę w wyborze faktów i analizie finansowej. Istota kompleksowej analizy ekonomiczno-finansowej polega na tym, że wiele istotnych czynników, takich jak kompetencje zarządu, pozycja rynkowa, strategia, relacje umowne, niekoniecznie są odzwierciedlone w sprawozdaniach finansowych. Kompleksowa analiza ekonomiczno-finansowa zwykle też pociąga za sobą potrzebę dokumentowania wniosków. Termin ewoluował również w kierunku bardziej nieformalnym, obejmując szeroki zakres transakcji.
