Przedsiębiorstwo prowadzące działalność i inwestycje w więcej niż jednym kraju (w odróżnieniu od przedsiębiorstw krajowych, które eksportują produkty za granicę). Korporacje międzynarodowe to zazwyczaj przedsiębiorstwa bardzo duże i odnoszące sukcesy ekonomiczne (co nie jest przyczyną, lecz raczej skutkiem ich rozmiarów). Obok dodatkowych komplikacji, kosztów i ryzyka, jakie wiążą się z prowadzeniem działalności w obcym kraju, inwestowanie za granicą niesie ze sobą niewątpliwe korzyści:
Korporacje międzynarodowe uważa się za pozytywne i efektywne siły działają- ce na rzecz globalizacji, ponieważ dzięki nim różnorodne zasoby oraz technologie rozprowadzane są po całym świecie. Pozostają one poza wpływami rzą- dowymi (co niekoniecznie jest złe), ale mogą zagrażać poczuciu tożsamości narodowej (proces, który nazwany został tworzeniem „McŚwiata”* ) i są oskar- żane o poświęcanie wartości humanistycznych na rzecz zysku, z pominięciem kwestii dotyczących odpowiedzialności społecznej. Wiele przykładów krytyki międzynarodowych korporacji to w istocie ukryte ataki na ideę konkurencyjnego wolnego rynku albo na konkretne kraje (szczególnie na USA, które są ojczyzną największej liczby takich korporacji).
Z ekonomicznego punktu widzenia, korzyści płynące z utworzenia międzynarodowej korporacji obejmują zarówno pionowe, jak i poziome korzyści skali (tj. obniżenie kosztów wynikające z rozszerzonego poziomu produkcji i konsolidacji zarządzania) oraz zwiększenie udziału w rynku. Mimo że bariery kulturowe mogą stwarzać nieprzewidywalne przeszkody, ponieważ firmy zakładają biura i zakłady produkcyjne na całym świecie, wiedza techniczna firmy, doświadczony personel i sprawdzone strategie zazwyczaj mogą być przenoszone z kraju do kraju. Krytycy wielonarodowej korporacji zazwyczaj postrzegają ją jako ekonomiczny i często polityczny środek dominacji zagranicznej. Kraje rozwijające się, których bazą ekonomiczną jest wąski zakres eksportu (często dóbr podstawowych), są szczególnie narażone na wyzysk ekonomiczny. Praktyki monopolistyczne, naruszanie praw człowieka i zakłócanie bardziej tradycyjnych środków wzrostu gospodarczego należą do zagrożeń, przed którymi stoją kraje przyjmujące.
