Linia kredytowa

Suma dostępnego kredytu ustalona na określony czas, z której kredytobiorca może korzystać w celu zapewnienia sobie płynności finansowej. W połączeniu z rachunkiem bieżącym linia kredytowa lub, innymi słowy, kredyt w rachunku bieżącym, to wygodny i oszczędny sposób pozwalający na zachowane płynności – składane depozyty zmniejszają należną sumę kredytu, natomiast wypłaty ją zwiększają. Kredytobiorcy preferują tego rodzaju narzędzia finansowe ze względu na ich praktyczne zastosowanie (zazwyczaj nie ma żadnych ograniczeń dotyczących celu wydatkowania), elastyczność oraz niskie koszty obsługi długu (odsetki naliczane są tylko od kwot zaległych). Ponieważ kredytobiorca może korzystać z linii kredytowej w większym bądź mniejszym zakresie, kredytodawca nie posiada komfortu uregulowanego systemu spłat oferowanych przez kredyty terminowe. Co więcej, w zakresie, w jakim odsetki spłacane są przez samą linię kredytową, nawet kapitalizowane odsetki mogą pozostać niespłacone. W związku z tym linie kredytowe powinny być przyznawane na podstawie zdolności kredytowej kredytobiorcy oraz maksymalnego zaangażowania kredytowego (przyjmując pełne wykorzystanie linii kredytowej). Powinny one również pokazywać wahania salda na rachunku, być stale monitorowane, a najlepiej, żeby debet był okresowo likwidowany. Istnieje wiele metod strukturyzowania linii kredytowej.

Linia kredytowa cicha (potoczne)

Dostępna na koncie transakcyjnym linia kredytowa, o której istnieniu nie wiedzą klienci detaliczni. Czasem stosowana jest na kartach debetowych, co może uchronić klienta przed krępującymi sytuacjami przy odmowie zrealizowania drobnych transakcji. Banki zazwyczaj nie pozwalają na dokonywanie zakupów kartą kredytową, jeśli dostępne saldo nie wystarcza na pokrycie kwoty zakupu. Istnieje wyraźna linia graniczna. Cicha linia pozwala na przekroczenie stanu konta, ale nie oferuje mechanizmu informującego o tym klienta. Jest to tym bardziej kontrowersyjne, że na podstawie zlecenia stałego określonego w umowie z klientem, za przekroczenie salda naliczane są dodatkowe opłaty. Prowadzi to do patologicznych sytuacji, kiedy klient zamawiający kosztującą dwa dolary kawę, może nieświadomie dopłacić np. 30 dolarów opłaty za przekroczenie stanu konta. Sprytne banki zarabiają na prowizjach od ryzykownych pożyczek więcej niż mogą stracić z tytułu nieściągalnych długów. W 2010 roku sztuczki cenowe związane z cichymi liniami stały się w USA palącym problemem z zakresu praw konsumenckich, zwłaszcza jeśli były stosowane w połączeniu z nieuczciwą kolejnością księgowania. Odpowiednik kredytowej cichej linii w transakcjach międzybankowych stanowi „nienotyfikowana” linia, która jest związana z zarządzaniem ryzykiem rozliczeniowym.