Myron S. Scholes, w całości Myron Samuel Scholes, (ur. 7 stycznia 1941 r., Timmins, Ont., Can.), Urodzony w Kanadzie amerykański ekonomista, najbardziej znany ze swojej pracy z kolegą Fischerem Blackiem nad formułą wyceny opcji Blacka-Scholesa , dzięki czemu handel opcjami stał się bardziej dostępny, dając inwestorom punkt odniesienia do wyceny. Scholes podzielił Nagrodę Nobla w dziedzinie nauk ekonomicznych w 1997 roku z Robertem C. Mertonem, który uogólnił formułę Blacka-Scholesa, aby zastosować ją w innych obszarach finansów. (Black, który zmarł w 1995 r., Nie kwalifikował się do nagrody Nobla, która nie jest przyznawana pośmiertnie).
Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie McMastera w Hamilton, Ont. (B.A., 1961), Scholes studiował u noblisty Mertona H. Millera na Uniwersytecie w Chicago (M.B.A., 1964; Ph.D., 1970). Scholes wykładał w Massachusetts Institute of Technology (1968-73) i University of Chicago (1973-83), a następnie dołączył do Stanford University w 1983 roku jako profesor prawa i finansów, stając się emerytem w 1996 roku. Pracował również z wieloma instytucjami ekonomicznymi i finansowymi, w tym z National Bureau of Economic Research; Salomon Brothers; Long-Term Capital Management (LTCM), którego był współzałożycielem w 1994 roku; Platinum Grove Asset Management, L.P., którego był współzałożycielem w 1999 roku; Chicago Mercantile Exchange; oraz Dimensional Fund Advisors. Ze względu na wysoki poziom dźwigni finansowej, LTCM stracił ponad 4 miliardy dolarów w 1998 roku. (Po tym, jak audyt Wewnętrznej Służby Skarbowej (IRS) wykazał, że LTCM dokonał niewłaściwych odliczeń w wysokości 106 mln USD, firma została zlikwidowana w 2000 r.).
Zanim w 1973 r. pojawiła się formuła Blacka-Scholesa, inwestorzy nie dysponowali realistycznymi środkami do określenia przyszłej wartości opcji. Formuła ta była wprawdzie złożona i wiązała się z wieloma założeniami i ograniczeniami, ale pokazywała, że akcje i opcje kupna mogą być łączone, tworząc portfel bez ryzyka. Podejście to zostało przyjęte przez inwestorów na całym świecie jako główna metoda wyceny opcji na akcje. Merton rozszerzył formułę na inne dziedziny finansów, takie jak kredyty hipoteczne na cele mieszkaniowe, oraz na zarządzanie ryzykiem w ogóle.
