Nadmiar oszczędności

Sytuacja, w której oszczędzanych środków jest więcej niż inwestowanych, co prowadzi do obniżenia realnych stóp procentowych w celu kompensacji rynkowej. Nadmiar oszczędności na aktywnych rynkach wschodzących zaowocował wzrostem dysproporcji w globalnej gospodarce, co było jednym z czynników przyspieszających rozwój kryzysu kredytowego lat 2007–2009. Począwszy od końca lat 90. XX w., oszczędności na rynkach wschodzących zwiększyły się z trzech powodów. Po pierwsze, po azjatyckim kryzysie kredytowym lat 1997–1999 wiele wschodzących gospodarek gromadziło rezerwy walutowe jako zabezpieczenie przed potencjalną paniką w przyszłości. Po drugie, wysokie ceny surowców (w szczególności energetycznych) generowały nadwyżkowe dochody producentów, które nie mogły zostać w pełni wykorzystane na rynku krajowym. Wreszcie, polityka rządu Chin (stymulowanie wzrostu zatrudnienia przez zwiększanie eksportu) przyczyniła się do podniesienia poziomu oszczędności oraz rezerw walutowych. Nadwyżkowy kapitał transferowano na rynki krajów rozwiniętych, gdzie spadły stopy oszczędności. Niższe realne stopy procentowe pobudzały z kolei rynki kredytowe. Prawdziwy boom związany z zakupem nieruchomości finansowanych z kredytów hipotecznych drugiej kategorii był przyczyną pęcznienia bańki spekulacyjnej na rynku mieszkaniowym. Na rynku korporacyjnym ruszyła niebezpieczna lawina transakcji wykupu lewarowanego. Korekta cen aktywów oraz proces redukcji dźwigni finansowej doprowadziły do kryzysu finansowego, który wywołał recesję lat 2008–2009.