Odwrócony test warunków skrajnych

Narzędzie regulacyjne umożliwiające identyfikację newralgicznych punktów instytucji finansowej. W tradycyjnych testach warunków skrajnych podmiot analizuje się pod kątem prawdopodobieństwa zaistnienia zdarzenia o charakterze zewnętrznym (np. wzrostu stóp procentowych). Przewidziany zostanie wpływ zdarzenia na wyniki instytucji (np. zyski lub kapitał itd.) na podstawie założeń dotyczących podatności podmiotu na danego rodzaju sytuacje. Jeżeli wyniki wskazują na to, że bank przetrwa wstrząs, uzna się go za pewny finansowo. Odwrócony test warunków skrajnych wychodzi od scenariusza, w którym bank rzeczywiście upada. Następnie analizuje proces wstecznie w celu określenia, które newralgiczne punkty instytucji w największym stopniu przyczyniły się do jej hipotetycznego upadku. Na następnym etapie elementy mogące potencjalnie doprowadzić do krachu badane są pod kątem prawdopodobieństwa wystąpienia. Odwrócony test warunków skrajnych jest bardziej rygorystycznym testem na zdolność przetrwania, a analitycy chętniej stosują go do oceny instytucji finansowych o znaczeniu systemowym.