Zasady pokera – talia
Talia składa się z 52 kart w 4 kolorach. W każdym kolorze jest 13 kart o różnej wartości (od najsłabszych karty czyli dwójki do najsilniejszego asa)
Cztery kolory
Wszystkie kolory mają tę samą wartość. Oznacza to, na przykład, że są cztery asy w różnych kolorach i żaden z nich nie jest silniejszy od pozostałych.
Wartości kart
Zwykle najwyższa (najsilniejsza) karta w pokerze to as, a najniższa (najsłabsza) to dwójka. Asa można jednak również użyć jako jeszcze niższej karty, jak w stricie 5432A, gdzie reprezentuje on tę nieobecną jedynkę w talii.
.
Hierarchia układów
Karty, które gracze mają w ręce, tworzą układy podpadające pod którąś z kategorii,
takich jak strit, trójka czy dwie pary. Gdy dochodzi do końcowego wyłożenia kart,
zwycięża gracz, który nie spasował w trakcie którejś z licytacji i ma ma najsilniejszą
rękę (najlepszy układ kart). W przypadku, gdy gracze mają taki sam układ, o
zwycięstwie decyduje zazwyczaj siła ich pozostałych kart (tych spoza układu, tzw.
kickerów). W tabeli na następnej stronie przedstawione są układy w kolejności od
najsilniejszego do najsłabszego. Zobacz: Układy pokerowe
Poker
Na pokera składa się 5 kolejnych kart tego samego koloru. Poker z asem (AKQJ10) jest
najsilniejszy i nazywany jest pokerem królewskim. Najsłabszy poker to układ 5432A.
Kareta
Kareta to cztery karty tej samej wartości. Z dwóch karet zwycięża ta ułożona z
silniejszych kart. Jeśli dwie karety złożone są z kart o tej samej wartości (co jest
jednak możliwe tylko, gdy gra się więcej niż jedną talią), to o zwycięstwie rozstrzyga
wysokość piątej karty, zwanej z angielska kicker. W naszym przypadku kickerem jest
król.
Ful (full)
Na fula składa się trójka plus para. Gdy stają naprzeciw dwa fule, to wygrywa ten z
silniejszą trójką. Gdy trójki są równej siły (możliwe, gdy więcej niż jedna talia), to o
zwycięstwie rozstrzyga siła pary. Ful znany jest też jako boat.
Kolor
Na kolor składa się, jak wskazuje nazwa, pięć kart tego samego koloru. Gdy stają
przeciw sobie dwa kolory, zwycięża ten z najwyższą kartą. Gdy mają te same
najsilniejsze karty, rozstrzyga wysokość drugich w kolejności kart. Gdy i te są równe,
decydują trzecie karty itd.
Strit
Na strita składa się 5 kolejnych kart. Z dwóch stritów silniejszy jest ten z najwyższą
kartą. Gdy te są równe, rozstrzyga kolejna z najwyższych kart itd. Najsilniejszy układ
tego rodzaju to AKQJ10, a najsłabszy to 5432A (zwany czasem z angielska wheel).
Trójka
Trzy karty tej samej wartości to trójka. Jeśli dwóch graczy ma trójki, o wygranej
decyduje wysokość kart je tworzących. Gdy te są równe (możliwe przy dwóch
taliach), rozstrzyga najwyższa z dwóch pozostałych kart. Gdy i te są równe, decyduje
wysokość piątej karty. Gdy w Texas Hold’em tworzymy trójkę z dwóch własnych kart i
jednej z kart wspólnych, sytuację tę określa się jako set.
Dwie pary
O wygranej decyduje najwyższa para. Gdy ta jest u graczy równa, decyduje wartość
kart tworzących drugą parę. Gdy i ta jest taka sama, rozstrzyga siła piątej karty.
Para
Gdy gracze mają taką samą parę, decyduje najwyższa z pozostałych kart. Gdy jest ona
równa, rozstrzyga kolejna karta. W sytuacji, gdy i ta karta jest równa, o zwycięstwie
decyduje wartość ostatniej karty.
Wysoka karta
W przypadku, gdy gracze nie posiadają żadnego z powyższych układów, o wygranej
decyduje najwyższa karta. Gdy jest ona równa, decyduje kolejna itd.
Dowiedz się więcej o pokerze na pieniądze.
Podstawy licytacji
Bet (otwarcie) to pierwszy zakład. Odtąd każdy zawodnik, jeśli chce pozostać w grze, musi wyrównać stawkę zakładu lub ją przebić. W innym wypadku pasuje.
Check (czekanie) pozwala pozostać w grze bez konieczności wnoszenia nowego
zakładu. Jest to jednak możliwe tylko wtedy, gdy przed nami nikt nie podniósł stawki.
Fold (spasowanie) to wycofanie się z dalszej licytacji, co wiąże się z utratą środków,
które włożyliśmy do puli.
Call (wchodzenie) to wyrównanie do stawki, którą podbił któryś z graczy przed nami.
Jeśli ostatni zawodnik w stosownej rundzie licytacji nie przebije, a tylko wyrówna do
stawki, następuje sprawdzenie i gracze pokazują swe układy (ang. showdown).
Raise (podbicie) to zwiększenie poprzedniego zakładu. Kolejni zawodnicy, jeśli chcą
pozostać w grze, muszą wejść z zakładem równym naszemu podbiciu lub je przebić
(reraise). Czasem terminy „przebicie” i „podbicie” używane są zamiennie, wobec
czego mamy cały system kolejnych (ponownych) przebić (podbić). W terminologii
angielskiej mowa czasem w tym kontekście o 1-bet, 2-bet itd. Czasem nie nakłada się żadnych ograniczeń na liczbę kolejnych przebić (reraise),
czasem określa się limit kolejnych przebić na 4 lub inną liczbę.
Showdown oznacza pokazanie zakrytych kart graczy i wyłonienie zwycięzcy. Gdy ma
miejsce remis pulę dzieli się równo pomiędzy zwycięzców. W poker roomach
uprzednio potrącona zostanie stosowna opłata.
Win By Default ma miejsce w sytuacji, gdy spasowali wszyscy poza jednym graczem.
Nie ma on obowiązku pokazania swoich kart. Tym sposobem nie jest zmuszony
ujawniać taktyki, którą obrał w tym rozdaniu.
Check-raise odnosi się do sytuacji, gdy mamy mocną kartę i chcemy na niej dużo
ugrać. Nie ograniczamy się wówczas do czekania lub wchodzenia, ale przebijamy stawkę, aby jak najbardziej podnieść wysokość puli. Jest to rzecz jasna ryzykowne,
jako że przeciwnik niemal zawsze może mieć mocniejszą kartę i nas przebić,
zmuszając do kolejnego przebicia z naszej strony.
Check-and-call ma miejsce wówczas, gdy posiadając przyzwoitą kartę, a jednoczenie
sądząc, że istnieje duże ryzyko, iż przeciwnik ma lepszą, unikami przebijania stawki,
pozostając jednak w grze.
Blinds (ciemne) zapobiegają zasiadaniu do stolika bez konsekwencji. Skoro bowiem
istnieje możliwość pasowania, to dlaczego nie korzystać z niej stale, aż do momentu,
gdy uzyskamy naprawdę mocną kartę? Instytucja ciemnych sprawia, że przynajmniej
co pewien czas musimy płacić, chcąc uczestniczyć w grze. Ciemne wpłacają gracz na
lewo od rozdającego oraz jego sąsiad z lewej. Zazwyczaj duża ciemna jest dwa razy
większa od małej, jednak w grach z limitem często są one sobie równe. Kolejni gracze
mogą wejść do gry pod warunkiem, że wpłacą równowartość dużej ciemnej. Gracz,
który wpłacił małą ciemną musi wyrównać stawkę do wielkości dużej ciemnej, jeśli
chce pozostać w grze.
Pozycja w licytacji jest bardzo istotna, gdyż w pokerze online wielką rolę odgrywa
informacja, a tę ma się ty pełniejszą, im dalej się siedzi od osoby rozpoczynającej
licytację. Poza pierwszą rundą licytacji jest nią gracz siedzący na lewo od rozdającego.
Jego zasób wiedzy jest zatem z konieczności najmniejszy, więc zajmuje trudną
pozycję.
LIMIT POKER, NO-LIMIT POKER AND POT-LIMIT POKER
LIMIT POKER
Jego istotę określa jego nazwa. Wielkość zakładów jest z góry ustalona.
Nie mamy możliwości przebicia w dowolnej chwili za wszystko. Limit dotyczyć może
jednak nie tylko wysokości zakładów, lecz także liczby rund licytacji lub obu tych kwestii naraz.
Jakie dokładnie są minimalne i maksymalne wielkości otwarcia, podbić i kolejnych
przebić – to rzecz zróżnicowana i każdorazowo określają ją odrębne, dodatkowe
zasady. Jeśli dla przykładu w grze typu 1-2 limit, wartość zakładu w preflopie i flopie
wynosi 1 żeton, to w turnie i riverze wynosi już 2 żetony.
NO-LIMIT POKER
Ze wszystkich struktur obstawiania gry typu no-limit są pod wieloma względami
najbardziej wymagające. Strategia, konsekwencja i zimna krew są w nich szczególnie
istotne, jako że potencjalnie w każdym rozdaniu możemy zgarnąć całą pulę, ale też
wszystko stracić. Nie ma górnego limitu zakładów, jednak może wystąpić limit dolny
(np. 1 żeton dla prefolpa i flopa, a 2 dla turna i rivera).
A co w sytuacji, gdy któryś z graczy postawił 200, a my mamy jedynie 100? Możemy
postawić wszystko (ang. all-in), jeśli jednak wygramy, to od oponenta otrzymamy
tylko 100. Gdy dwóch zawodnik postawiło 200, a my 100, to w razie wygranej
otrzymamy po 100 od każdego z nich, a pozostałe 200 (ang. sidepot) zgarnie ten z
nich, który miał silniejszą rękę.
Posiadanie dużej liczby żetonów jest sporym atutem w grach typu no-limit. Aby nie
stwarzać od początku dużej nierównowagi szans, poker roomy często stosują zasadę
górnego limitu w liczbie żetonów, z jakimi gracze przystępują do gry. Rzecz jasna w
grach tego rodzaju nasza przewaga wzrasta wraz z ze wzrostem liczby żetonów, które
wygraliśmy od przeciwników.
POT-LIMIT POKER
Gry typu pot-limit są szczególnie popularne w Europie, wielu wybiera je też, grając w
pokera online. Dolne limity zakładów są zazwyczaj takie, jak w no-limit. Górny limit
wyznacza aktualna wielkość puli – zakład nie może jej przekroczyć.
Wielu ludzi postrzega gry po-limit jako bardziej ekscytujące niż te typu limit, ale nie tak ryzykowne jak no-limit. To prawda, trzeba jednak pamiętać, że nazbyt ostrożna
gra w pot-limit może okazać się pułapką. Nie możemy przecież ciągle pasować,
czekając na zarazem silną rękę i odpowiednią wysokość puli, aby pójść na całość. Jak
każda odmiana pokera, także i pot-limit wymaga strategii, która odpowiadała będzie
jej swoistości.
Przeczytaj więcej o legalnym pokerze!
ZASADY TEXAS HOLD’EM, OMAHA, OMAHA HIGH-LOW, SEVEN CARD STUD, FIVE
TEXAS HOLD’EM POKER
Texas Hold’em (teksański klincz) to jedna z najszybszych odmian pokera. Tak jak w
innych odmianach gracze usiłują zakończyć rozdanie z najsilniejszą ręką, aby zgarnąć
pulę. Liczba graczy waha się od 2 do 10. Jest to obecnie jedna z najpopularniejszych
odmian w tzw. poker roomach.
Zasady gry
Dwóch graczy siedzący na lewo od zawodnika rozdającego karty (ang. dealer)
zobowiązanych jest do wpłacenia stawek w ciemno w ustalonej z góry wysokości.
Pierwszy z nich (siedzący najbliżej rozdającego) wpłaca tzw. małą ciemną (ang. small
blind), a drugi tzw. dużą ciemną (ang. big blind). Zazwyczaj duża ciemna jest
dwukrotnie większa od małej ciemnej. Rozdający zmienia się co rozdanie, a jego
pozycję wskazuje specjalny znacznik (ang. button) w kształcie litery D. Jest on
przesuwany do kolejnych graczy zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Ma to miejsce
nawet wówczas, gdy rozdającym w rzeczywistości jest krupier lub gdy karty przydziela
komputer.
Na początku każdy z graczy otrzymuje po 2 karty tylko do własnego wglądu – tzw.
karty zakryte lub karty własne (ang. pocket cards). Pierwszą rundę licytacji
rozpoczyna zawodnik siedzący na lewo od osoby, która wpłaciła dużą ciemną
(zajmuje pozycję zwaną „under the gun” – „na muszce”, w skrócie UTG). Może on
otworzyć, czyli wejść do licytacji, stawiając pierwszy zakład (ang. bet), spasować (ang.
fold) albo podbić stawkę (ang. raise).
Uwaga: W pierwszej licytacji obstawianie może być ograniczone do wniesienia
pierwszego zakładu (bet) i trzech podbić (raise). Gracze nie mogą czekać (check), gdyż
mała i duża ciemna traktowane są, jak wniesione do puli zakłady, a nie jak ante
(obowiązkowa stawka, którą wszyscy wpłacają do puli przed rozdaniem).
Przed rozpoczęciem drugiej rundy licytacji na stół kładzione są trzy karty wspólne,
zwane z angielska flop. Teraz gracze mogą już nie tylko – jak poprzednio – spasować
lub przebić, ale także – w zależności od sytuacji – czekać (ang. check) lub wejść (ang.
call).
Uwaga terminologiczna: czasem zarówno „check”, jak i „call” oddaje się jako
„sprawdzam”. W tym ujęciu check to sprawdzenie poprzez czekanie – gdy nikt nie
dołożył wcześniej nic więcej do puli, a call to sprawdzanie przez wyrównanie do puli.
Skutek obu zagrań jest ten sam – gracz ma wymaganą kwotę w puli i może dalej
uczestniczyć w licytacji. „Bet” (także 1-bet) oddaje się jako „otwieram”, „obstawiam”,
ale także jako „zagrywam”. W odniesieniu do „raise” (także 2-bet) stosuje się
zamiennie terminy „podbić”, „przebić”, choć czasem się je rozróżnia, „przebicie”
rezerwując dla „reraise” (także 3-bet) – kolejnego podniesienia stawki.
W trzeciej rundzie licytacji do trzech kart wspólnych na stole (common cards)
dokładana jest czwarta, zwana z angielska turn. Licytacja przebiega, jak w rundzie
poprzedniej.
Licytacja wygląda, jak poprzednio także w czwartej rundzie, gdy do kart wspólnych
dokładana jest piąta karta, zwana z angielska river. Jest to jednak ostatnia runda, więc
na jej końcu zawodnicy, którzy nie spasowali i pozostali w grze, tworzą najlepszy
układ, wybierając dowolnych 5 kart z wszystkich siedmiu (2 kart własnych i 3 kart
wspólnych). Po pokazaniu kart wygrywa ten z nich, którego układ jest najsilniejszy.
Zwycięzca zgarnia pulę.
Uwaga: Jeśli w grze pozostał tylko jeden gracz, a pozostali spasowali, to wygrywa on
niezależnie od siły swych kart i nie musi ich pokazywać.
Jeśli dwóch lub więcej graczy ma karty równej mocy, to pulę dzielą równo pomiędzy
siebie.
Aby zwiększyć szansę zwycięstwa, należy rozważyć, co następuje:
- Na początku drugiej rundy znane jest już 5 spośród 7 kart, co daje możliwość
wstępnego oszacowania, jak silną rękę możemy uzyskać. - Każda kolejna runda przynosi więcej informacji, jakie układy możemy skompletować
(eliminując pewne możliwości, a dookreślając inne). - Gdy ocenimy własne karty jako słabe, zawsze możemy spasować. Im wcześniej to
zrobimy, tym mniej stracimy.
OMAHA POKER
To odmiana pokera zbliżona do Texas Hold’em. Zasadnicza różnica polega na tym, że
zamiast dwóch kart zakrytych, gracze dysponują czterema. Układ tworzą, wybierając
2 spośród swych 4 kart zakrytych oraz 3 spośród 5 kart wspólnych. Zwiększa to liczbę
kombinacji do wyboru, przez co przeciętna ręka w Omaha jest silniejsza niż w Texas
Hold’em (częściej zdarzają się silne układy).
Zasady gry
Dwóch graczy siedzący na lewo od rozdającego wpłaca małą i dużą ciemną. Rozdający
zmienia się co rozdanie, w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, a jego
pozycję wskazuje specjalny znacznik (ang. button) w kształcie litery D.
Na początku każdy z graczy otrzymuje po 4 karty, których nie widzą pozostali (pocket
cards). Pierwszą rundę licytacji rozpoczyna zawodnik siedzący na lewo od osoby,
która wpłaciła dużą ciemną. Może on otworzyć (bet), spasować (fold) albo podbić
(raise).
Uwaga: W pierwszej licytacji obstawianie może być ograniczone do wniesienia
pierwszego zakładu (bet) i trzech podbić (raise).
W drugiej rundzie licytacji na stół kładzione są trzy karty wspólne (flop). Teraz gracze
mogą już nie tylko spasować lub podbić (przebić), ale także – w zależności od sytuacji
na stole – czekać (check) lub wejść (call).
W trzeciej rundzie na stół wykładany jest turn – czwarta karta wspólna. Następnie ma
miejsce licytacja, jak w rundzie poprzedniej.
W czwartej i ostatniej rundzie do kart wspólnych dokładany jest river – piąta z kart
widocznych dla wszystkich. Zawodnicy, którzy nie spasowali i pozostali w grze, tworzą
najlepszy układ, wybierając 2 spośród swoich 4 kart zakrytych oraz 3 spośród 5 kart
wspólnych. Pulę zgarnia gracz z najsilniejszym układem po wyłożeniu kart.
Uwaga: Jeśli w grze pozostał tylko jeden gracz, a pozostali spasowali, to wygrywa on
niezależnie od siły swych kart i nie musi ich pokazywać.
Jeśli dwóch lub więcej graczy ma karty równej mocy, to pulę dzielą równo pomiędzy
siebie.
Wskazówki
- Para wśród 4 kart zakrytych (pocket cards) nie jest tak silna, jak w Texas Hold’em,
więc warto dobrze przemyśleć wchodzenie z nią do gry. - Jako że ogółem jest 9 kart, z których w Omaha tworzy się układ, to częściej niż w
Texas Hold’em, zdarzają się strity i kolory.
OMAHA HIGH/LOW POKER
Omaha High / Low to popularna wersja odmiany Omaha. Polega na tym, że wygrywa
zarówno najsilniejsza, jak i najsłabsza ręka. Pulę po połowie dzielą pomiędzy siebie
posiadacze najlepszego układu wysokiego (high) i najlepszego układu niskiego (low)
(stąd nazwa Omaha High/Low). Słaba ręka musi zawierać 8 lub lepiej (co w tym
wypadku oznacza karty niższe niż 8) i nie może zawierać nawet pary. Gdy żaden z
graczy nie pokaże słabej ręki, która spełnia to kryterium, to całą pulę zgarnia
najsilniejsza ręka. Może też zdarzyć się tak, że ten sam gracz wygra obie ręce (słabą i
silną), dlatego że oba układy może zbudować z innych dostępnych kart.
Strategia i wskazówki
Gracz 1: 8, 6, 4, 2, A Gracz 2: 7, 6, 4, 3, 2
Gracz 2 zwycięża, gdyż 7 to najniższa wysoka karta (mniejsza od 8).
Gracz 1: 8, 6, 4, 2, A Gracz 2: 8, 7, 4, 3, A
Gracz 1 zwycięża, gdyż 6 to kolejna najniższa wysoka karta (mniejsza od 7)
Gracz 1: 8, 6, 4, 2, A Gracz 2: 8, 6, 3, 2, A
Gracz 2 zwycięża, ponieważ 3 jest mniejsze od 6
Gracz 1: 8, 7, 6, 4, 2 Gracz 2: 8, 7, 6, 5, A
Gracz 1 zwycięża, ponieważ 3 jest mniejsze od 5
Gracz 1: 8, 6, 5, 4, 2 Gracz 2: 8, 6, 5, 4, A
Gracz 2 zwycięża ponieważ as w tym przypadku jest mniejszy od 2
(traktuje się go jak jedynkę).
Strity nie są traktowane jak słaba karta, która może wygrać. Jedynym wyjątkiem jest
najsłabszy strit o postaci 5, 4, 3, 2, A (tzw. wheel). Jest on zaliczany do wysokich
układów, ale jest też traktowany jako najlepszy niski układ, dzięki czemu jest jedynym,
który umożliwia wygranie obu rąk – najsłabszej i najsilniejszej – jednocześnie.
Uwaga: Spotykane są też zasady, gdzie wszystkie strity i kolory mogą być
kwalifikowane zarówno jako niskie, jak i wysokie układy, dając możliwość zgarnięcia
całej puli.
Omaha high/low wymaga wielu umiejętności, dlatego przed poważną rozgrywką
warto go solidnie przemyśleć i przećwiczyć.
Wskazówka
Jeśli w trzech kartach odkrytych nie ma żadnej karty od 8 w dół, to ułożenie
odpowiedniego niskiego układu nie jest możliwe, więc gra toczy się już tylko o
najwyższy układ.
SEVEN CARD STUD POKER
Seven Card Stud to gra dla od od 2 do 8 graczy, w której cierpliwość i umiejętności stanowią łącznie wielki atut. W każdym stadium gry (gdy pojawiają się kolejne karty) odbywa się 5 rund obstawiania.
Uwaga: Aby wejść do gry, trzeba mieć środki wystarczające zarówno na ante, jak i
zakłady w ciemno. Wysokość ante jest ustalona z góry, a gdy stawki wejściowe to
0,50/1.00, ante się nie wprowadza.
Każdy z graczy dostaje najpierw po trzy karty: dwie zakryte i jedną odkrytą. Zawodnik
z najniższą kartą odkrytą znajduje się na pozycji otwarcia (ang . bring-in), co
zobowiązuje go do rozpoczęcia licytacji. Przebiega ona zgodnie z ruchem wskazówek
zegara, a jej uczestnicy mogą pasować, wchodzić, podbijać bądź czekać.
Po zakończeniu pierwszej rundy licytacji każdy gracz otrzymuje kolejną kartę odkrytą
(ang. fourth street). Licytację zaczyna gracz, którego karty odkryte mają najwyższą
wartość pokerową.
Ta sama sytuacja powtarza się dla kolejnych dwóch kart odkrytych (fifth street i sixth
street).
Jako ostatnią (and. seventh street) otrzymują gracze kartę zakrytą. Licytacja
przebiega, jak poprzednio, jednak na niej rozgrywka się kończy i następuje wyłożeni
kart.
Wskazówki
- Wysoka para jest warta obstawiania, chyba że przeciwnik gra agresywnie i zdaje się
mieć bardzo mocną kartę - Fifth Street to moment przełomowy. Ponieważ stawki się podwajają w każdej
rundzie, to dobry moment, aby przemyśleć dalszy udział w licytacji i ewentualnie się
wycofać, minimalizując starty. - Doradza się spasowanie, gdy widoczne karty któregoś z graczy biją całą naszą rękę
na danym etapie rozgrywki - Jeśli chcemy skompletować strita, należy bacznie obserwować, czy odpowiednie
karty nie są wśród odkrytych kart przeciwników. - Nie należy bać się pasować. Seven Card Stud Poker to gra oparta na cierpliwości,
nie warto tracić wszystkiego w szaleńczym, acz nierozważnym ataku.
FIVE CARD STUD POKER
W Five Card Stud zwycięstwo zależy zarówno od kart, które otrzymali gracze, jak i od
tych na stole. W ciągu czterech rund obstawiania gracze muszą ocenić wzajem siłę
swoich kart.
Uwaga: Aby wejść do gry, trzeba mieć środki wystarczające zarówno na ante, jak i
zakłady w ciemno. Wysokość ante jest ustalona z góry, a gdy stawki wejściowe to
0,50/1.00, ante się nie wprowadza.
Gracze otrzymują po dwie karty: jedną zakrytą, drugą odkrytą (widoczną dla
pozostałych). Gracz z najniższą kartą odkrytą znajduje się w pozycji bring-in, wobec
czego rozpoczyna licytację.
Kolejna karta, jaką otrzymują gracze, także jest odkryta. Następuje kolejna runda
obstawiania, a po nim gracze otrzymują kolejną odkrytą kartę. Cykl ten powtarza się
do momentu, gdy każdy gracz ma cztery odkryte kart i jedną zakrytą. Rozpoczyna się
ostatnia runda licytacji, która wyłania zwycięzcę.
Wskazówka
- Należy uważnie obserwować odkryte karty przeciwników. Pozwolą nam się
zorientować, gdy staniemy na straconej pozycji, gdyż potrzebne nam karty otrzymał
już ktoś inny.
