Ratowanie spółki w  trudnej sytuacji finansowej

Ratowanie firmy w trudnej sytuacji finansowej poprzez zapewnienie płynności, poręczeń pożyczkodawcom lub większego kapitału. Zazwyczaj na ratunek spieszą firmy rodzime, współwłaściciele lub nawet rządy, które decydują o tym, że pewne spółki są „zbyt duże, by upaść”, mają kluczowe znaczenie strategiczne lub są niezbędne dla zapewnienia zatrudnienia. Ratowanie spółek pozwala zachować cenne aktywa funkcjonującej firmy (odkrycia naukowe, wizerunek danej marki, sieć dystrybucji itp.) Może ono być również uzasadnione ekonomicznie, jeśli dobrze prosperujące firmy popełnią sporadyczny błąd. Duża korporacja może po prostu chcieć ocalić własną reputację i pospieszy na ratunek jednej ze swoich jednostek zależnych (powód wystawiania listów gwarancyjnych.) Wątpliwe ekonomicznie są natomiast działania podejmowane przez rząd w celu ratowania spółek w trudnej sytuacji finansowej. Sprawiają one, że słabe i niewydajne firmy są zwalniane z obowiązku przestrzegania dyscypliny finansowej. Może to sprzyjać powstawaniu wątpliwości moralnych pożyczkobiorcy. Działania takie mogą również kosztować podatników znacznie więcej niż upadek przedsiębiorstwa. Długofalowo taka polityka jest niekorzystna dla gospodarki. Źródłosłów angielskiego terminu bail-out:idiom wywołujący skojarzenie z wylewaniem wody wiadrami z tonącej łodzi.