Księgowa miara określająca możliwości danej działalności w zakresie wypracowywania zysków. Rentowność długofalowa, którą najlepiej jest mierzyć w odniesieniu do zainwestowanego kapitału (patrz rentowność kapitału własnego), jest najpowszechniej stosowaną miarą efektywno- ści zarządzania i wydajności ekonomicznej przedsiębiorstwa. Stanowi ona również główną siłę napędową na konkurencyjnym wolnym rynku. Działalności nierentownej nie opłaca się przedłużać; działalność o wystarczającej rentowności warto kontynuować; natomiast działalność o wysokiej rentowności warto jest rozszerzyć.
Rentowność aktywów
Popularny wskaźnik finansowy, który porównuje różne wersje wyników działalności operacyjnej do kwot zainwestowanych w celu wygenerowania tego wyniku. Wskaź- nik procentowy stanowi liczbę, którą można porównać do zwrotu z inwestycji i jest ważną miarą wyników przedsiębiorstwa (patrz cytat poniżej). Rentowność aktywów oblicza się tradycyjnie na trzy sposoby:
Rentowność aktywów jest funkcją zwrotu/rentowności sprzedaży i obrotu aktywów. Jest istotna jedynie w porównaniu do zmian w czasie lub przedsiębiorstw o podobnym statusie. Wersja, która uwzględnia odsetki po opodatkowaniu w celu uzyskania „czystego” obrazu produktywności aktywów bez odniesienia do dźwigni, jest prawdopodobnie najbardziej przydatna. Niezależnie od zastosowanej wersji, najważniejsza jest spójność.
Rentowność kapitału
Popularny wskaźnik finansowy, który porównuje zysk netto przysługujący akcjonariuszom z kwotą kapitału, jaką zainwestowali. Uzyskany w ten sposób wskaźnik procentowy to kwota porównywalna ze zwrotem z inwestycji.
Poziom rentowności kapitału, który jest jednym z najlepszych kryteriów oceny wyników finansowych, wynikać może z szeregu czynników:
- umiejętności kierownictwa,
- konkurencji,
- strategii,
- cyklu gospodarczego,
- dźwigni.
Na rynku konkurencyjnym rentowność kapitału ma tendencję do podlegania siłom uśredniającym, czyli regresji do średniej. Przedsiębiorstwom jest w związku z tym trudno utrzymać wyjątkowo korzystny poziom rentowności kapitału. Gdy rentowność kapitału jest niska, przedsiębiorstwo upadnie, zostanie przeję- te albo zostanie uzdrowione. Gdy jest wysoka, przedsiębiorstwo będzie się rozwijać i w naturalny sposób doświadczać malejących zwrotów wraz z nasycaniem się rynku.
