Ruch reformatorski w sprawozdawczości finansowej
Działania na rzecz całkowitej transformacji i modernizacji tradycyjnego modelu sprawozdawczości finansowej, opowiadające się nawet za odejściem od rachunkowości opartej na koszcie historycznym. Istnieje szereg powodów przemawiających za tak radykalnymi zmianami. Środowisko gospodarcze znacznie się zmieniło w efekcie globalizacji rynków kapitałowych, aktywności akcjonariuszy, technologii informatycznych itd. Model, którego korzenie sięgają rewolucji przemysłowej, staje się już przestarzały. W dobie nawału informacji, użytkownikom sprawozdawczości mogą być potrzebne wskazówki i wsparcie propagowane przez zwolenników rozszerzonej sprawozdawczości przedsiębiorstw.
Co więcej, wiele szokujących przykładów (skandale księgowe, upadek Enronu, przypadki nieskuteczności audytu i zaburzenia rynku giełdowego) wskazuje, że coś jest zasadniczo nie w porządku. Duża grupa postępowych zwolenników reform uważa, że nie wystarczy „łatanie” istniejącego systemu. Lepiej go zreformować od podstaw. Ogólny kierunek postulowanych reform został podsumowany w tabeli na s. 214. Wiele z tych idei jest przekonujących choćby dlatego, że wzmacniają najlepsze aspekty istniejących norm sprawozdawczości. Z drugiej strony, dotychczasowa sprawozdawczość finansowa może być trochę jak religia – „dobra idea; szkoda tylko, że nikt jej naprawdę nie stosuje.” Innymi słowy, może obecna sprawozdawczość spełniałaby swoją funkcję, gdyby ją prawidłowo stosować? Dodać należy, że większość z postulowanych zmian skutkować będzie większą niestabilnością wyników, wzrostem złożoności i zwiększeniem kosztów pomiaru. Ponadto, użytkownicy sprawozdań finansowych będą prawdopodobnie musieli stać się lepszymi ekspertami (zob. licencjonowany analityk finansowy). Zob. także Sarbanes-Oxley, rachunkowość oparta na wartości godziwej fair oraz nadzór właścicielski.
