Towary konsygnowane
Pozostawione u sprzedawcy towary, które albo zostaną sprzedane, albo zwrócone właścicielowi (tj. dostawcy). Ryzyko związane z własnością towarów ciąży w takiej sytuacji na dostawcy. W międzyczasie, strona będąca fizycznie w posiadaniu towarów jest zobowiązana do dbania o nie, powiadomienia dostawcy w przypadku sprzedaży, lub zwrócenia towarów, jeśli nie znajdzie się nabywca. Umowy konsygnacyjne są popularne w sytuacjach, gdy sprzedawca nie jest pewien, czy produkt się sprzeda, lub gdy nie stać go na zapłatę nawet przy oferowanym kredycie handlowym (wiele księgarni będzie np. sprzedawać tę książkę na zasadzie konsygnacji). Jednocześnie właściciel chce wprowadzić towar do dystrybucji („spróbujmy to wstawić na półki i zobaczymy, jak się sprzeda”), albo ufa sprzedawcy („jeśli towar się nie sprzeda, wiem, że mi go zwrócisz”). Księgowi i biegli rewidenci muszą upewnić się, że towary konsygnowane zostały policzone w zapasach odpowiedniej firmy (tj. tej, która ma tytuł własności; nie zaś tej, która jest w posiadaniu towarów). Pojawia się też kwestia ujmowania przychodu: sam fakt wysłania towarów sprzedawcy nie oznacza, że zostały one sprzedane. Aby móc ująć przychód, dostawca czeka na otrzymanie od odbiorcy zawiadomienia, że towary zostały sprzedane, a kwota z faktury stała się należna.
