Ufność kredytodawcy

Kruchy i abstrakcyjny stan umysłu skłaniający ludzi do zachowania się wbrew naturze: zaufania komuś. W przypadku udzielania pożyczki na zaufanie zasługują jedynie kredytobiorcy, którzy:

• są prawi i uczciwi;
• mają udokumentowaną historię kredytową;
• cieszą się zaufaniem innych, co przejawia się posiadaniem innych kredytów lub poręczeń;
• wykazują autentyczne zaangażowanie, przykładowo oferując zabezpieczenie na majątku;
• są prawnie zobowiązani spełniać składane obietnice.

Brak przynajmniej jednego z tych elementów oznacza, że udzielający pomocy finansowej opierają się już bardziej na spekulacji lub ślepej wierze. „Zaufanie” jest bardzo istotnym pojęciem w bankowości. W niniejszym Kompendium słowo to pojawia się około 170 razy. Ponieważ obrazuje stan umysłu, jest dość niepewnym atrybutem – Bagehot nazwał go „kruchą pajęczyną zaufania” (zob. cytat, s. 122). W większej skali mechanizmy zaufania mogą być niestabilne i podatne na rozprzestrzenianie tzw. nastrojów rynkowych. Poniższy wykres przedstawia dramatyczną sytuację z apogeum kryzysu kredytowego lat 2007–2009, kiedy zamrożone zostały nawet rynki kredytów międzybankowych.