Nieskuteczność audytu (żargon)
Niewykrycie przez biegłego rewidenta istotnej nierzetelności w sprawozdaniu finansowym badanej spółki. Nieskuteczność audytu zasadniczo wynika z dwóch powodów: nieodłącznego ryzyka księ- gowego i/lub zaniedbania ze strony biegłego rewidenta. W pierwszym przypadku, ponieważ badanie sprawozdań nieodłącznie obciążone jest pewnymi ograniczeniami, nie można go uznawać za gwarancję rzetelności ksiąg. Przykładowo, niezwykle trudno jest wykryć oszustwo sfingowane celowo przez zarząd. Choć w przypadku takim biegly rewident zapewne utraciłby reputację, jest mało prawdopodobne, by został obarczony odpowiedzialnością. Z kolei w przypadku zaniedbania, sąd może zażądać od rewidenta wypłaty odszkodowania za spowodowane straty. Terminu „nieskuteczność audytu” używa się najczęściej w przypadku, gdy przedsiębiorstwo nagle straci zdolność do kontynuacji działalności. Choć użytkownicy sprawozdań finansowych mogą nie traktować audytu jako absolutnej gwarancji prawidłowości ksiąg, większość z nich spodziewa się jednak, że spółka przynajmniej nie upadnie w najbliższej przyszłości. Jeżeli więc biegły rewident podpisuje się pod sprawozdaniem finansowym spółki, która następnie staje się niewypłacalna, inwestorzy i wierzyciele najprawdopodobniej poniosą straty, za które mogą szukać zadośćuczynienia w sądzie.
