Zawyżony odpis to celowe zawyżenie kosztów poniesionych w danym okresie, tak aby w okresie następnym (lub w okresach następnych) móc je zredukować, a tym samym podnieść rentowność. Środkami wykorzystywanymi do zawyżania odpisów są zazwyczaj pozycje ustalane w oparciu o pewną dowolność – szczególnie wszelkie pozycje jednorazowe (wyjątkowe), jak koszt restrukturyzacji lub rezerwa na utratę wartości przez aktywa. Przykładowo, częstą pokusą dla nowych zespołów zarządzających, pracujących nad uzdrowieniem przedsiębiorstwa, jest wyolbrzymianie faktycznych problemów. Rynek giełdowy – i tak oczekując najgorszego – gotów jest zacząć wszystko od zera. Cena akcji może już pójść tylko w górę. Dla zarządu jest to więc świetna okazja stworzenia sobie warunków do pokazania się później w korzystniejszym świetle (co może zaowocować premią).
W obronie odpisów zawyżonych argumentować można, że rachunkowość ma za zadanie stosować zasadę ostrożnej wyceny, szczególnie w przypadku trudności finansowych. Niejednokrotnie zdarza się, że odpis wyglądający na zawyżony okazuje się jak najbardziej adekwatny, jeżeli problemy okażą się poważniejsze, niż przewidywano. Przedsiębiorstwo, które po jednym odpisie musi dokonać następnych, łatwo traci wiarygodność. Z tego względu, wielkość znaczącego odpisu jest kwestią osądu i znalezienia odpowiedniej równowagi.
