Pojęcie blokady tokena odnosi się do określonego okresu, w którym tokeny kryptowaluty nie mogą być przedmiotem transakcji ani handlu. Zazwyczaj te blokady są stosowane jako strategia zapobiegawcza w celu utrzymania stabilnej długoterminowej wartości określonego składnika aktywów. Pomoże to zapobiec posiadaczom dużych worków, którzy jednocześnie będą sprzedawać swoje tokeny na rynku, co prawdopodobnie spowoduje, że ceny bardzo szybko się zwiększą.
Po pierwszej ofercie monet (ICO) często zdarzają się masowe wyprzedaże, w których wcześni inwestorzy (a nawet zespół projektu) sprzedają swoje udziały zaraz po tym, jak kryptowaluta trafi na rynek, powodując ogromne spadki cen. Tak więc blokowanie tokenów jest stosowane, aby tego uniknąć, i zapewniają dodatkowy poziom pewności potencjalnym uczestnikom sprzedaży tokenów.
Blokady tokena mogą być również nazywane okresami nabywania uprawnień. Są one często ustawiane jako rok lub dwa lata po uruchomieniu kryptowaluty. Na przykład, jeśli startup utworzy kryptowalutę i uruchomi ją za pośrednictwem ICO, może zdefiniować okres blokady dla zespołu dwóch lat, co oznacza, że żaden członek zespołu nie będzie mógł uzyskać dostępu do swoich tokenów przed końcem okresu blokady. To pozytywnie wpływa na projekt i zespół, ponieważ prawdopodobnie zmotywuje ich do skoncentrowania się na długoterminowej pracy, nie martwiąc się o wartość rynkową ich tokena.
Warto zauważyć, że zablokowane tokeny (lub monety) nie są częścią krążącej podaży i dlatego nie są uwzględniane w analizach technicznych przeprowadzanych przez czarterów i handlowców.
