Nagroda Nobla, jedna z nagród (pięć w liczbie do 1969 r., kiedy to dodano szóstą) przyznawana corocznie z funduszu przekazanego w tym celu przez szwedzkiego wynalazcę i przemysłowca Alfreda Nobla. Nagrody Nobla są powszechnie uznawane za najbardziej prestiżowe nagrody przyznawane za osiągnięcia intelektualne na świecie. Aby przejrzeć listę laureatów Nagrody Nobla w porządku alfabetycznym, chronologicznym i według nagród, patrz poniżej.
W testamencie, który sporządził w 1895 roku, Nobel nakazał, aby większość jego fortuny została odłożona jako fundusz na rzecz przyznania pięciu rocznych nagród „tym, którzy w poprzednim roku przyznali największą korzyść ludzkości”. Nagrody te, ustalone w jego testamencie, to: Nagroda Nobla z fizyki, Nagroda Nobla z chemii, Nagroda Nobla z fizjologii lub medycyny, Literacka Nagroda Nobla oraz Pokojowa Nagroda Nobla. Pierwsze rozdanie nagród odbyło się 10 grudnia 1901 r., w piątą rocznicę śmierci Nobla. Sveriges Riksbank Prize in Economic Sciences in Memory of Alfred Nobel, została ustanowiona w 1968 r. przez Bank Szwecji, a po raz pierwszy została przyznana w roku 1969. Sveriges Riksbank, założona w 1968 r. przez Bank Szwecji, po raz pierwszy przyznano ją w 1969 r. Choć z technicznego punktu widzenia nie jest to Nagroda Nobla, jest ona utożsamiana z nagrodą; jej laureaci są ogłaszani wraz z laureatami Nagrody Nobla, a Nagroda w dziedzinie nauk ekonomicznych jest wręczana podczas ceremonii jej przyznania.
Po śmierci Nobla, Fundacja Noblowska została powołana do realizacji postanowień jego woli i administrowania jego funduszami. W testamencie zapisał, że nagrody powinny być przyznawane przez cztery różne instytucje – trzy szwedzkie i jedną norweską. Ze Sztokholmu Królewska Szwedzka Akademia Nauk przyznaje nagrody w dziedzinie fizyki, chemii i ekonomii, Instytut Karoliński nagrodę w dziedzinie fizjologii lub medycyny, a Szwedzka Akademia – w dziedzinie literatury. Norweski Komitet Noblowski z siedzibą w Oslo przyznaje nagrodę za pokój. Fundacja Noblowska jest prawnym właścicielem i funkcjonalnym zarządcą funduszy i pełni funkcję wspólnego organu administracyjnego instytucji przyznających nagrody, ale nie zajmuje się obradami ani decyzjami dotyczącymi nagród, które spoczywają wyłącznie na tych czterech instytucjach.
Proces selekcji
Prestiż Nagrody Nobla wynika po części ze znaczących badań nad wyborem laureatów. Chociaż laureatów ogłasza się w październiku i listopadzie, proces selekcji rozpoczyna się wczesną jesienią ubiegłego roku, kiedy to instytucje przyznające nagrody zapraszają ponad 6000 osób do zgłaszania lub nominowania kandydatów do nagród. Około 1000 osób zgłasza nominacje do każdej nagrody, a liczba nominowanych wynosi zazwyczaj od 100 do około 250 osób. Wśród nominowanych są laureaci Nagrody Nobla, sami członkowie instytucji przyznających nagrody, naukowcy działający w dziedzinie fizyki, chemii, ekonomii i fizjologii lub medycyny, a także urzędnicy i członkowie różnych uniwersytetów i akademii. Respondenci muszą dostarczyć pisemną propozycję, która wyszczególnia wartość ich kandydatów. Nominacja własna automatycznie dyskwalifikuje kandydata. Propozycje przyznania nagrody muszą zostać złożone do Komitetów Noblowskich w dniu 31 stycznia roku przyznania nagrody lub przed tą datą.
1 lutego sześć Komitetów Noblowskich – po jednym dla każdej kategorii nagród – rozpoczęło pracę nad otrzymanymi nominacjami. W trakcie tego procesu często prowadzone są konsultacje z zewnętrznymi ekspertami, aby pomóc komitetom w określeniu oryginalności i znaczenia wkładu każdej z nominowanych osób. We wrześniu i na początku października Komitety Noblowskie zakończyły swoją pracę i przedstawiają swoje rekomendacje Szwedzkiej Królewskiej Akademii Nauk oraz innym instytucjom przyznającym nagrody. Rekomendacja komitetu jest zazwyczaj, choć nie zawsze, przestrzegana. Obrady i głosowanie w tych instytucjach są tajne na wszystkich etapach. Ostateczna decyzja o przyznaniu nagrody musi zostać podjęta do 15 listopada. Nagrody mogą być przyznawane wyłącznie osobom fizycznym, z wyjątkiem Nagrody Pokojowej, która może być również przyznana danej instytucji. Osoba fizyczna nie może być nominowana pośmiertnie, ale zwycięzca, który umrze przed otrzymaniem nagrody, może ją otrzymać pośmiertnie, jak w przypadku Daga Hammarskjölda (za pokój; 1961), Erika Axela Karlfeldta (za literaturę; 1931) i Ralpha M. Steinmana (za fizjologię lub medycynę; 2011). (Steinman został wybrany zwycięzcą kilka dni po swojej śmierci, co nie było znane Zgromadzeniu Noblowi. Postanowiono, że pozostanie on laureatem Nagrody Nobla, ponieważ celem pośmiertnej reguły było uniemożliwienie celowego przyznawania nagród osobom zmarłym). Od tych nagród nie można się odwoływać. Oficjalne wsparcie, zarówno dyplomatyczne, jak i polityczne, dla danego kandydata nie ma wpływu na proces przyznawania nagrody, ponieważ przyznający nagrody jako takie są niezależni od państwa.
Nagrody
Każda Nagroda Nobla składa się ze złotego medalu, dyplomu z cytatem oraz sumy pieniędzy, której wysokość zależy od dochodów Fundacji Nobla. Nagroda Nobla przyznawana jest albo w całości jednej osobie, podzielonej równo na dwie osoby, albo dzielonej przez trzy osoby. W tym drugim przypadku każda z tych trzech osób może otrzymać jedną trzecią udziału w nagrodzie lub dwie razem mogą otrzymać połowę udziału. Czasami nagroda jest wstrzymywana do następnego roku; jeśli nie zostanie przyznana, jest ona zwracana do funduszy, co ma miejsce również wtedy, gdy nagroda nie jest ani przyznana, ani zastrzeżona. Dwie nagrody w tej samej dziedzinie – tj. nagroda wstrzymana w roku poprzednim i nagroda w roku bieżącym – mogą więc być przyznane w jednym roku. Jeżeli nagroda zostanie odrzucona lub nie zostanie przyjęta przed ustaloną datą, pieniądze z nagrody wracają do funduszy. Niektóre nagrody zostały odrzucone przez ich zwycięzców, a w niektórych przypadkach rządy odmówiły zgody na ich przyjęcie przez swoich obywateli. Ci, którzy wygrają nagrodę, są jednak wpisywani na listę laureatów Nobla z adnotacją „odmówili przyjęcia nagrody”. Motywy braku akceptacji mogą być różne, ale najczęściej powodem były naciski z zewnątrz; na przykład w 1937 roku Adolf Hitler zabronił Niemcom w przyszłości przyjmowania Nagród Nobla, ponieważ został wkurzony przyznaniem Pokojowej Nagrody Nobla w 1935 roku antynazistowskiemu dziennikarzowi Carlowi von Ossietzky’emu, który w tym czasie był więźniem politycznym w Niemczech. W niektórych przypadkach osoba odmawiająca wyjaśniała później prawdziwy powód odmowy i otrzymywała złoty medal Nobla i dyplom, ale nie pieniądze, które po pewnym czasie nieodmiennie powracają do funduszy.
Nagrody są wstrzymywane lub nie przyznaje się ich, gdy nie można odnaleźć godnego kandydata w rozumieniu testamentu Nobla lub gdy sytuacja na świecie uniemożliwia gromadzenie informacji niezbędnych do podjęcia decyzji, jak to miało miejsce podczas I i II wojny światowej. Nagrody są dostępne dla wszystkich, bez względu na narodowość, rasę, wyznanie czy ideologię. Mogą być przyznawane więcej niż raz temu samemu odbiorcy. Uroczyste wręczenie nagród w dziedzinie fizyki, chemii, fizjologii lub medycyny, literatury i ekonomii odbywa się w Sztokholmie, a w Oslo 10 grudnia, w rocznicę śmierci Nobla, w imię pokoju. Laureaci zazwyczaj otrzymują swoje nagrody osobiście, a każdy z nich wygłasza wykład w związku z uroczystością wręczenia nagrody.
Ogólne zasady przyznawania nagród zostały określone przez Alfreda Nobla w jego testamencie. W 1900 r. między wykonawcami, przedstawicielami instytucji przyznających nagrody a rodziną Noblistów uzgodniono dodatkowe zasady interpretacji i administrowania nagrodą, które zostały potwierdzone przez króla w radzie. Te ustawowe zasady pozostały w całości niezmienione, ale zostały nieco zmienione w zastosowaniu. Na przykład postanowienie Nobla, że nagrody będą przyznawane za osiągnięcia „poprzedniego roku”, było oczywiście niewykonalne w odniesieniu do naukowców, a nawet pisarzy, których prawdziwe znaczenie odkryć, badań czy pisarstwa może nie być powszechnie znane od kilku lat. Niejednoznaczne zastrzeżenie Nobla, że nagroda literacka przyznawana jest autorom dzieł o „tendencji idealistycznej”, było na początku interpretowane ściśle, ale stopniowo coraz bardziej elastycznie. Podstawą do przyznania nagrody ekonomicznej były względy naukowe, tj. matematyczne lub statystyczne, a nie polityczne czy społeczne.
Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki, chemii i fizjologii lub medycyny są na ogół najmniej kontrowersyjne, natomiast te w dziedzinie literatury i pokoju są ze swej natury najbardziej narażone na krytyczne różnice. Nagroda Pokojowa była nagrodą najczęściej zastrzeżoną lub wstrzymywaną.
