Dzierżawa, która z racji swojego istotnego podobieństwa do długoterminowego zadłużenia powinna zostać skapitalizowana w bilansie. Oznacza to, że pomimo nieposiadania własności aktywu powinien on być zaliczony do aktywów trwałych według swojej godziwej wartości, tak jakby spółka miała do niego tytuł własności. Jako składnik aktywów trwałych będzie amortyzowany zgodnie z polityką rachunkowości przyjętą przez spółkę. W pasywach bilansu będzie wykazany jako długoterminowe zobowiązanie (zgodnie z terminem leasingu) wycenione według wartości bieżącej netto przyszłych rat leasingowych (dyskontowanych według właściwej stopy dyskonta). Przyszłe raty leasingowe składają się z części kapita- łowej zmniejszającej zadłużenie i odsetek (wykazywanych w rachunku zysków i strat). Sposób traktowania leasingu finansowego zgodnie z MSR 17 jest dobrym przykładem zasady rachunkowości „treść ponad formę”. Realia leasingu finansowego są takie, że leasingodawca, jako nabywca aktywu, sfinansował go.
Leasing finansowy – Leasing kapitałowy (USA)
Leasing, którego warunki są równoznaczne z długoterminowym finansowaniem. Charakteryzuje się niską warto- ścią rezydualną w terminie zapadalności i brakiem możliwości rozwiązania umowy. W USA nazywany leasingiem kapitałowym. Ujęcie księgowe leasingu finansowego polega na ujmowaniu w bilansie przedmiotu leasingu (po stronie aktywów) oraz wartości bieżącej netto opłat leasingowych (po stronie zobowią- zań). Porównaj z leasingiem operacyjnym.
