Peso, jednostka monetarna kilku krajów Ameryki Łacińskiej i Filipin; jest podzielona na 100 centavos. Peso zostało wprowadzone do Hiszpanii przez monarchów Ferdynanda i Izabelę, którzy w 1497 r. zreformowali hiszpański system monetarny; nie weszło ono jednak do powszechnego użytku aż do czasów Karola I (cesarz Karol V).
Pierwotnie podzielone na osiem reali, peso stało się następnie podstawą srebrnego systemu monetarnego imperium hiszpańskiego po reformie monetarnej z lat 1772-86. W obu Amerykach nazywano je “kawałkiem ósemki”, czyli “hiszpańskim frezowanym dolarem” i w rzeczywistości było ono odpowiednikiem srebrnego dolara amerykańskiego. Został on zachowany jako podstawowa moneta przez większość hiszpańskich kolonii w obu Amerykach, kiedy uzyskały one niepodległość. Kiedy kraje te przyjęły system dziesiętny dla swoich monet, lokalna nazwa została w kilku przypadkach zastąpiona terminem peso. Tak więc zmieniono jej nazwę na sol w Peru, bolivar w Wenezueli, sucre w Ekwadorze, colón w Salwadorze i Kostaryce, balboa w Panamie, lempira w Hondurasie, quetzal w Gwatemali, kordoba w Nikaragui i boliviano w Boliwii. Inne kraje, takie jak Argentyna, Chile, Kolumbia, Kuba, Meksyk i Urugwaj, nadal używają terminu peso. Nawet tam, gdzie nazwa została oficjalnie zmieniona, peso często było nadal używane w mowie popularnej. Hiszpania po raz pierwszy przyjęła pesetę jako jednostkę monetarną w 1859 r. i, z małymi wyjątkami w latach 1864-1868, zachowała pesetę jako jednostkę podstawową do 2002 r., kiedy to euro, jednostka monetarna Unii Europejskiej, stało się jedyną walutą kraju.
Państwa, które aktualnie korzystają z peso
- peso argentyńskie (ISO 4217: ARS)- Argentyna 1881-1985 1992-
- peso chilijskie (CLP) – Chile 1975-
- peso dominikańskie (DOP) – Dominikana
- peso filipińskie (PHP) – Filipiny
- peso kolumbijskie (COP) – Kolumbia 1993-
- peso kubańskie (CUP) – Kuba
- peso kubańskie wymienialne (CUC) – Kuba
- peso meksykańskie (MXN, poprzednio MXP) – Meksyk
- peso Uruguayo (UYU) – Urugwaj 1993-
