Sytuacja, w której wykorzystanie nakładów kapitałowych na jeden projekt wyklucza realizację drugiego. Tym sposobem każdy z projektów wiąże się z kosztem utraconych korzyści w postaci zarzucenia drugiego projektu. Zasada podejmowania decyzji zgodnie z wewnętrzną stopą zwrotu nie pomoże w dokonaniu właściwego wyboru (wysoka wewnętrzna stopa zwrotu projektu może się nie przekładać na wysoką wartość bieżącą netto). W wyborze projektu należy zatem kierować się właśnie wartością bieżącą netto. Zarysowany powyżej problem pojawia się często w kontekście racjonowania kapitału.
